Het is overduidelijk dat de Europese Commissie het Ukraïne-conflict aangrijpt als aanleiding om Het Oosten weer te repositioneren als Het Slechte dat met alle middelen – ook eventueel ongeoorloofde – bestreden moet worden, waarbij het mede handelt op de aanblazingen van de CIA die daarin gepokt en gemazeld is. Wanneer een interne consistente gemeenschappelijke ideologie totaal afwezig is, is het nog maar het beste om een gemeenschappelijke vijand te hebben. Een vijand van allure. Een vijand die nergens voor staat. Dat is dus Putin met zijn Federatie.
Dat houdt mede in dat niets wat Putin naar voren brengt ook maar enigszins in goede aarde kan vallen bij de leiders van West-Europa. Putin heeft uren aan de telefoon gehangen met Trump. Trump vond het een goed gesprek. Er zijn enige punten afgesproken: Een energiebestand: dertig dagen geen aanvallen op de energie-infrastructuur. Nieuwe onderhandelingen in het Midden-Oosten (niet duidelijk welk land) over een einde aan de oorlog. Onderhandelingen over een staakt-het-vuren op de Zwarte Zee. Uitwisseling van krijgsgevangenen. Onmiddellijk heeft Brussel gereageerd met klachten over wat niet bespreekbaar bleek: Een volledig staakt-het-vuren, ook niet tijdelijk. Voorwaarden voor vrede: het Kremlin zei dat vrede pas gerealiseerd kan worden als Oekraïne niet langer door andere landen bewapend wordt. Het Witte Huis ging hier verder niet op in.
Maar Brussel wel. Trump had hier moeten insisteren, juist hier. Want anders zou geen eerlijke vredesregeling ingeleid kunnen worden. Ik merk even op dat in oktober 1918 het Duitse opperbevel eiste van de burgerlijke keizerlijke regering dat het Washington onmiddellijk zou vragen om een volledige wapenstilstand. Ludendorff eiste dat de nieuwe Rijkskanselier Max van Baden daar direct om zou vragen. Max weigerde. Hij zei dat als je dáár mee begon, je ook toegaf dat je eigenlijk strategisch verslagen was. Ludendorff wilde niet luisteren, liet de Oberste Heeresleitung tóch, buiten Max om, vragen om een integraal staak-het-vuren.
Via de zender in het militair hoofdkwartier te Spa, Belgische Ardennen, die contact kon maken met het draadloze telegrafische relaispunt op de spits van de Eiffeltoren. Zie over dit illegale contact op militair niveau: https://gerardstrijards.nl/wp-content/uploads/2024/02/Neutraal-Nederland-1.pdf, hoofdstuk II,1.2.11. Een wapenstilstand enige uitweg en hoofdstuk II.5.2.2. Een radiogram aan Zwitserland om een wapenstilstand aan te vragen. In het notenapparaat wordt uiteengezet dat de USA-president Wilson opzettelijk door Parijs erbuiten wordt gehouden. Daar, in het Élysée en bij het Franse departement van Buitenlandse Zaken aan de Quay d’Orsay, werd dat bericht met verbijstering ontvangen door de militaire telegrafisten, die het bericht meteen doorspeelden aan de geallieerde opperbevelhebber Foch. Die trok de conclusie dat het Duitse Veldleger kennelijk ingestort was. De volledige burgerlijke regering te Parijs werd ingelicht. Die keek er óók van op. Want het Duitse Veldleger vertoonde nog steeds gesloten gelederen, het vocht bekwaam in de afwachtingsposities, het trok elastisch terug conform de bevelen en respecteerde nog steeds die hiërarchie.
Foch had net berekend dat dat Duitse leger zeker zou standhouden tot de lente van 1919, zou hergroeperen en weer uitvallen. En als dát zou gebeuren zou het Franse Veldleger in muiterij komen. Het zou beslist niet aanvallen en de slachterij prolongeren. Clemenceau werd ingelicht, de Franse minister-president. De Tijger. Die het niets bomde hoeveel militairen nog zouden sneven. Die zag nu de kans schoon. Frankrijk zou nu de wapenstilstandsonderhandelingen via dat nieuwe contact aan zich trekken. Het zou Wilson niet inlichten. En het zou een militaire delegatie zenden zonder USA-gevolmachtigden ter inleiding van het staakt-het-vuren. Zo geschiedde. De wapenstilstand werd een voorlopige vredesregeling die verder eigenlijk het Duitse leger totaal paralyseerde omdat terugtrekking rechts van de Rijn dwingend werd voorgeschreven mét de opgave van de wapens die achtergelaten moesten worden.
De Duitse Generale Staf begon terstond met het plannen van deze ingewikkelde terugtrekking van het Duitse miljoenenleger. Dat zich terugtrok, wrokkend, in de kazernes van het Duitse achterland. Dat zich niet verslagen wist. Maar wel verraden. En dus alle trouw aan de nieuwe republikeinse sociaaldemocratische regering opzei. Wanneer de Europese leiders dat denken te kunnen herhalen via Trumpp, hebben ze al heel weinig van hun belazerde geschiedenissen op het gebied van autogenocides geleerd. Van Ursula verwacht ik dat zonder meer.