De NAVOTOP 2025 is meer gekarakteriseerd door wat er niet behandeld werd dan het wel geagendeerde, reeds omdat dat laatste tevoren naar strekking en reikwijdte van budgettaire gevolgen ruim te voren al vaststond. Zelensky was aanwezig, maar wat hij bij de top nu eigenlijk moest, dat begreep verder niemand. Hij was welkom als gedoogde waarnemer. Maar in de final act speelde hij geen enkele rol. Wat nog veel belangrijker was, was dat geen woord besteed werd aan de verhouding tussen de NAVO en de Europese legergroep die Ursula Von der Leyen al tevoren had aangekondigd als een strategische en geopolitieke noodzaak voor het behoud van de Europese Unie. Het Europese leger dat nu zo snel mogelijk uit de grond moet worden gestampt, eventueel voorgefinancierd via EURO-Bonds, een soort assignaten zoals deze werden uitgegeven door de Volksrepubliek Frankrijk als betaalmiddelen aan toonder. Als waardepapieren waarmee de te lichten volkslegers zouden worden bekostigd vanaf het moment dat ze gemobiliseerd zouden worden door Parijs.
Assignaten zijn en waren waardepapieren die tijdens de Franse Revolutie werden uitgegeven met onteigende kerkelijke bezittingen als onderpand, die als geld moesten dienen om de schuldenlast van de staat Frankrijk af te lossen. Het voorstel om de kerkelijke bezittingen te onteigenen kwam van Talleyrand. Deze vent was bisschop van Autun. Een onverbeterlijke schuinsmarcheerder en schavuit die volmaakt onbetrouwbaar was, nog erger dan Prins Bernard van Lippe-Biesterfeld in zijn hoogtijdagen die ook kon blijven op de hoge staatspositie waartoe zijn loutere arglist hem had gedreven door zijn huwelijk met zijn Juul die nooit van haar santé heeft geweten wat ze in dit ondermaanse behoorde te doen. Het chaotische Franse revolutionaire regeringsregime was niet in staat tijdig een nieuwe adequate belastingadministratie op poten te zetten om de lopende uitgaven en de rente op de staatsschuld te betalen. Het water stond de nieuwe regering aan de lippen. Om een bankroet te vermijden besloot de Nationale Grondwetgevende Vergadering op 2 november 1789 om alle kerkelijke bezittingen te confisqueren. De staat zou voortaan een salaris betalen aan de priesters, voor zover die tenminste een eed van trouw aan de Republiek hadden gezworen.
Een probleem hierbij was echter dat de staat al dat bezit (misschien een vijfde van het grondbezit van Frankrijk) niet tegelijk op de markt kon werpen, zonder dat de opbrengst tot een fractie van de werkelijke waarde zou dalen. Daarom werd besloten de verkoop over een aantal jaren te spreiden en in de tussentijd waardepapieren uit te geven met de kerkelijke bezittingen als onderpand. Die papieren zouden worden gebruikt om rente en aflossing van de staatsschuld mee te betalen. Naarmate de verkoop van de kerkbezittingen vorderde zou de staat de assignaten weer terugkopen van de houders. De assignaten werden uitgegeven in biljetten van 1000 francs (dat was destijds 1 of 2 jaarsalarissen van een arbeider).Omdat het vertrouwen in de assignaten niet erg groot was en de staat in grote geldproblemen verkeerde, werd op 17 april 1790 besloten dat de assignaten ook als wettig betaalmiddel zouden gelden. Economisch geschoolde personen hadden hier een hard hoofd in en Jacques Necker, de minister van financiën, was hier zo sterk op tegen, dat hij zijn ontslag nam. De revolutionaire regering ging bovendien veel meer assignaten in omloop brengen dan in overeenstemming was met de waarde van de geconfisqueerde kerkbezittingen.https://gerardstrijards.nl/a-tale-of-two-cities/ https://gerardstrijards.nl/?s=Robespierre&id=6795
Het hoeft dan ook niemand te verbazen dat in die omstandigheden de waarde van de assignaten snel verminderde. Tussen 1790 en 1793 verloor het assignaat 60 % van zijn waarde. En wanneer de EU inderdaad tegelijkertijd overgaat tot de ophoging van de NAVOcontributies tot 5% BBP en tot de aanbesteding van de door Ursula bijeen gefantaseerde 800 miljard Euro voor een hypothetisch defensiefonds — waar en hoe dat te positioneren is iedereen nog een volmaakt raadsel — staat de oplossing van de loepzuivere deugd belichaamd in Robespierre met zijn zeegroene frak en zijn nauwkeurig gepoederde pruik de Europese burger te wachten. Iedereen die de assignaten, die het papier nog niet waard waren waarop ze gedrukt waren, destijds weigerde als wettig betaalmiddel te accepteren wachtte de doodstraf onder de guillotine. In Frankrijk zijn er nog veel van deze executieapparaten te vinden, dus wanneer het Euroleger eenmaal centraal gecommandeerd wordt door de Franse staf met de Rode Kepies op het militaire hoofd te Parijs, zal het niet veel moeite kosten om ook de bijpassende beulen te vinden. De final act bij deze operaties kan dan maar het beste voltrokken worden onder de Arc de Triomphe. Daar brandt toch al steeds een Eeuwige Vlam. Die ware dan door de Euroassignaten te voeden, dat gaat dan in één moeite door. Nog voordat Madrid kan klagen dat Spanje er niet mee akkoord is, kan het eerste hoofd al in de mand vallen. Dat van de commissaris voor Financiën van de Unie, die dan waarlijk haar langste tijd erop heeft zitten.