Inmiddels zijn de wegbereiders van de USA al op lager diplomatiek niveau doende om orders en bestellingen tentatief te plaatsen bij collegae, ook met militaire rangen nét onder het opperofficierenniveau, zodat Trump meteen kan scoren met de aankondiging van MAGAdeals als de final act gepasseerd en geparafeerd is door de NAVOpartners. Scoren bij zijn achterbanleden die belang hebben bij een nieuwe wapenloop met Het Oosten, ver of niet. Men kan niet beweren dat Trump niet voldoet aan het imago van de handelsreiziger voor de USA die het debiet met arglist, druk, verdichtsels en afdreigingen effectief poogt te vergroten met enig succes. Een succes dat wellicht op middellange termijn ook wel negatieve dimensies gaat vertonen, zeker. Maar tot de Midterm Elections komend jaar komt Trump er electoraal best mee weg en daarna ziet hij wel. Zonder geluk vaart niemand wel. Trump kan hiermee geweldig triomferen. De verantwoordelijke bewindspersonen die deze final act meeparaferen zijn op dit moment bijna allemaal nieuwkomers in dit sensibele krachtenveld vol valkuilen, al heeft ook Merz wel deelgehad aan het commerciële circuit van dealen en whealen.
Hij kan heel goed weten en achterhalen waar de USA vermoedelijk al lang mee doende is in Den Haag. De lange traditie van Den Haag als conferentieoord zou ook de Nederlandse kabinetsleden in deze Schoofperiode moeten alerteren. Want al deze tijdelijke diplomaten die nu de tijd van hun leven hebben, omdat er veel onder de tafels te matzen is, gaan in hun initiële euforie wat hun immuniteitspositie aanmerkelijk over de schreef. Ze menen zich onaantastbaar. Het is wel zo dat, maken ze het echt te bont, deze immuniteit herroepen kan worden ten verzoeke van het departement van Buitenlandse Zaken. Men noemt dat waiving of immunity. Het is een ingewikkelde procedure, laat ik daarmee volstaan, geregeld in ad hoc-protocollen en memoranda of understanding, die voor de experts bij Buitenlandse Zaken wat interne bevoegdheidsverdeling wel duidelijk is, maar verder voor geen normaal mens. Daarom begint de politie er ook niet graag aan. Dan moet er eigenlijk in het publieke domein iets gebeurd zijn wat algemene ruchtbaarheid veroorzaakt. Is dat er, dan komt ook het Openbaar Ministerie maar langzaam in beweging om enige vervolging te entameren. Het gaat, reeds om de persoon van de dader of verdachte, steeds om politiek gevoelige zaken. En daaraan kunnen lagere beambten en ambtenaren beter uit loopbaanperspectieven hun handen niet branden. De waivingprocedures verschillen ook per zendstaat, steeds is een andere afspraak geldig dan je zou verwachten uit de handboeken over diplomatieke betrekkingen, en steeds is onduidelijk hoever de terugwerkende kracht geldt wanneer inderdaad van een immuniteit afstand wordt gedaan, zodat de rechtsmacht van de territorialiteitsstaat herleeft. De gemiddelde parketsecretaris heeft er niet veel ervaring mee en durft nauwelijks te koersen op eigen doft.
En Buitenlandse Zaken geeft nooit duidelijke directieven uit die zo’n ambtenaar in ieder geval van verwijten kan schonen, ook weer achteraf. In Den Haag is het sport in deze gevallen enkele lagere ambtenaren af te schieten, als iets mis schijnt te gaan terwijl nimmer royaal dekking wordt gegeven door het college van Procureurs-Generaal wanneer de politie in een chaotische situatie naar intuïtief bevinden handelt. En soms slaat men regelrecht dóór. Zo bracht het Amsterdamse Parket inderdaad ooit eens een strafvervolging op gang tegen de Paus, die zich in zijn traditionele Angelusgebed op zondagmiddag discriminerend uitliet over homoseksuelen die aan hun seksuele oriëntatie uitvoering hadden gegeven. Dat was de Poolse Paus Woytila, de Heilige Johannes Paulus II die nu aan de rechterhand van De Vader zetelt. U weet toch nog wel? Paus Johannes Paulus II, Latijn: Ioannes Paulus PP. II, geboren als Karol Józef Wojtyła (Wadowice, 18 mei 1920 – Vaticaanstad, 2 april 2005). Hij was een rondborstige en boerse Poolse priester die aartsbisschop en kardinaal werd en uiteindelijk op 16 oktober 1978 werd verkozen tot 264e paus van de Rooms-Katholieke Kerk. Hij was de opvolger van de plotseling en na een bijzonder kort pontificaat (33 dagen) overleden Johannes Paulus I. In zijn hoedanigheid van paus was hij tevens soeverein staatshoofd van Vaticaanstad, alsook bisschop van Rome.
Je zou zeggen dat dat een lid van het Openbaar Ministerie te denken moest geven. Maar nee hoor. Het Nederlandse Openbaar Ministerie niet. Het had al een tenlastelegging geformuleerd wegens discriminatie van een bevolkingsgroep wegens seksuele geaardheid. Geheel volgens het boekje. En getuigenverhoren gepleegd. Daar is, voorwaar, vanuit volkerenrechtelijk oogpunt heel wat over te zeggen. De aangifte was gedaan door Henk Krol, toen nog stimulator van de Gaykrant. De Hoofdofficier had al ingestemd. Want hier viel te scoren. Totdat iemand zich afvroeg of een Paus ten Vaticane eigenlijk wel onder de territoriale rechtsmacht valt van Nederland ongeacht of die beschimpingen via de Vaticaanse televisie ook zintuigelijke indrukken te Nederland hadden teweeggebracht. Want dáár zat de heer Krol kennelijk aan de beeldbuis gekluisterd. Het lekte ook nog uit ook. Het werd een geruchtmakende affaire. Clementie gebiedt de schrijver dezes te zwijgen. Maar ik houd mijn hart vast voor wat er in de marges van deze NAVOtop allemaal weer mis gaat. Ik bericht nader als het de spuigaten uitloopt. En wie er aan Nederlandse zijde dan nog niet jarig is.