Die Antiekmarkt aan het Lange Voorhout startte op 1 mei, zonder overigens een bijzondere openingsplechtigheid. Die komt, als het goed zit, op zondag 4 mei en daar wil ik wijsneuzig natuurlijk getuige van zijn. Maar op 1 mei is er, om zo te zeggen, een soort van vóóroefening. Op de fiets daar dus heen. Om dit ijzeren ros voor het eerst in deze aarzeling van lente te bestijgen. In de ochtendmist. Langs de Koekamp. Waar de reeën bedremmeld staan te peinzen. Om te kijken wie deze lange, grijze en toch ook wel regenachtige winter heeft overleefd. Dat is dus weer een testcase van onze immanente sterfelijkheid. Welke kramers zie ik nu weer terug? Want er sterven er heel wat van, van deze kooplui die ik inmiddels wel redelijk heb leren kennen. Ome Cor zag ik al staan. En tante Bep kwam net aanwaggelen. Maar die kijkt nog even of het derde slot op haar fiets wel nagelvast zit aan de lantaarnpaal waar tegen het vervoermiddel is gezekerd. De jatmozen zijn onder ons. zei tante Bep vinnig tegen een haveloze onbekende die de nacht overduidelijk op een bankje had doorgebracht. Ja, de kooplui en de gewoontekopers kennen elkaar van haver tot gort.
En zij, helaas, mij ook. Ik hoorde alweer zeggen: “Zooo, ome Geer, nog steeds onder de levenden? Je staat er weer vief, op ouwe rukker! Hebbie handel? Hebbie dat fraaie schilderijtje gezien bij Jan, nog van de Haagsche School?” Dan wordt er ook arglistig bij geglimlacht. Nauw waarneembaar onder de enorme strooien hoed die de verkoper traditioneel pleegt te dragen, weer of geen weer. Dat betekent: wij hebben je in de gaten, vader! Ik heb wel de naam, na veertig jaar, een expert te zijn. Deskundoloog. Al weet niemand waarin ik dan deskundig zijn zou. Dat spreekt. Dat is bij deskundigen op de televisie ook het geval en die krijgen dan van de gespreksleider de meeste tijd om het hoogste woord te voeren. Wat denkt Putin bijvoorbeeld? Waarom denkt Putin dat? En waarom reageert Donald Trump dan met verdubbeling van de importheffingen? Zal Rusland een Baltische staat aanvallen vanuit Kaliningrad? En wat zal Polen dan doen? Zal het marcheren? Zal dan een nucleaire escalatie dreigen?
Dat soort vragen en de bijbehorende zonder aarzeling uitgeserveerde gecompliceerde meningen. Zo gaat het ook op deze Haagse Antiekmarkt. Is dit Ping? Of is dit Ming? En is deze incunabel niet een kopie van een origineel uit het Antwerpse Atelier van Vostermans? Kijk eens naar dat watermerk. Voerde Vostermans dat op de tegenpagina van het titelblad en had hij toen al die papiersoort? Zouden die glossen echt van Erasmus zijn? Is dit art nouveau, of een overgang tussen Jugendstil en die nieuwe kunst in? En zou dat dan echt ook Berlage zijn, die vervaardigde toch deze ornamenten niet? Je ziet de drom kramers staan besnuffelen, tasten, achterdochtig kijken en hoort er één rochelend hoesten want de fluim komt niet los. Je blijft dus op afstand. Maar toch word je gewenkt. Juist omdat je bedenkelijk kijkt en voor afzijdigheid kiest. Want vindt u, ome Geer? Heb dit nog wat in, dit kastje? Is dit nou echt gothiek van Pierre Cuypers of denk u dat het later is en komt uit het atelier van Van der Geld? Die Van der Geld werkte toch met fabrieksmatige motieven? En niet met deze slotjes?
Is dat buffet eigenlijk geen credenstafel? Natuurlijk heb ik wel gezien dat het meubel is samengesteld uit onderdelen van niet bij elkaar passende stijlperiodes en laat, in het interbellum, is samengeflanst. Toen niemand het zag en iedereen het wist. Ik prijs dus het stuk wegens uitzonderlijke originaliteit. Origineel waar! Het is authen.., ootte, eh, eh, écht. Echt waar. Wegens een samentreffing van acanthusmotieven met zinnebeeldige lelies uit fantasialand. Daar heeft ome Cor een goeie aan, dat mag best beprijsd worden voor de Aziaten. Die komen eraan. Hou dat in de gaten, Cor! Een bus vol! Want dat wil Cor horen. En dat zeg ik dus, Zoals de deskundoloog op de televisie de gespreksleider van de talkshow verzekert, dat Putin niet kan mobiliseren omdat hij aan het eind van zijn economische krachten is. Het dorsen van ledig stro en halmen van beruchte herkomst. En dan is de koffiekraam eindelijk klaar met verse broodjes, wafels en knapperige croissants. Dan kunnen we gaan zitten op de nog klamme ijzeren stoeltjes. En wederom verzekeren dat het porseleinen zeepbakje Ming is en geen Ping