Natuurlijk kreeg ik nadrukkelijk bericht van de uitbaters en organisatoren van deze markt, die tot en met september duurt, dat de kramerij weer start. Om 10.00u op zondag aanstaande, 4 mei. Het gemeentelijk kramerijbeleid is niet erg begunstigend voor de kramers. Al niet na aanvang van de Covidcrisis in 2020, alweer een hele tijd geleden in onze herinnering. Uiteraard waren er uitgebreide voorschriften die aannadering van de kraampjes schier onmogelijk maakten. Dus mocht je met je fikken ook niet zitten aan de unieke PING-schotel, made in Taiwan, nog gedecoreerd met de motieven uit de Tweede Keizertijd van China. En mag dat niet, dan is eigenlijk voor de aspirantkopers de lol eraf. Want je wil ergens overal met je fikken aanzitten. Vooral aan de nog natte Rembrandts. Die door een enorm toeval zijn vrijgekomen bij een brand in een villa in Het Gooi, u k kent dat. Daar woonde al jaaaren een enorm rijke stinkerd, die zich verschansd had met deze Rembrandts en nooit, maar dan ook nooit opendeed als de directie van het Rijksmuseum te Amsterdam ineens aanbelde, speurend naar de grote stukken van oudere meesters uit Hollands Gouden Eeuw, ontvreemd uit de collectie-Goudstikker toen Nederland zo erg leed onder de druk van de Duitse bezetter.
Goudstikker op transport naar Auschwitz, u kent dat, maar natuurlijk was de commissaris van de hoofdstedelijke politie destijds ook al corrupt als de neten. Net als nu. En die commissaris drukte na inbeslagneming van de inboedel van die Stikker door de beruchte verhuizer Puls deze grote schutterstukken achterover. Maar ik ontruim, ome Geer, op verzoek van de erven beroepshalve bejaardenappartementen, mijn specialiteit. En vorige week belde de weduwe Goudstikker ineens op. Of ik kon kommen, dan? En ik kwam. In Arensdorp in het Benoordenhout waar de sjiek pleegt af te sterreven. En ik zag die stukken, met die mannen met geplooide kragen, geschilderd met die typsche lange streken van Rembrandt in zijn topperiode. Ik zag de dassenharen nog in de vegen steken, weet u, in die eigenaardige okers. Die Rembrandt toen mengde, want hij was toen ook al manisch-depressief. Dat ziet ik zo. En hiero, achter mij, staan ze. U ben nog vroeg, ome Geer, dus ik wil u matsen. De Aziaten komen strakkies pas. Dus doe eens een bod op het hele zootje in één koop? Breng ik ze vanavond even langs.
Hang ik ze óók nog op, tenminste, dat laat ik mijn zoon doen, want ergens ben ik, net als u, intellektuweel die niet met zijn handjes ken wapperen. Doe ik deze kussens van echt Perzisch er als toegift bij. Ze stinken een beetje naar Bengaalse tijger. Dat komt, ze benne uit Ceylon. Toen we ons Indië nog hadden. Toen we nog echte koloniale waren verkochten in het Maliestraatje. Daar waar nou die homobar is met travestieten shows. Weet u wel? Daar was ook dat café waar Koot en Bie begonnen als de kliesjee-mannetjes op de Radio. Cees van Kooten en Wim de Bie? Hebbie toch óók wel gekend, ome Geer? In de Kazernestraat, daar achter Hotel Des Indes. Dat heette toen de nog café De Sport, weetunogwel?
Daar hoort een heel ampart verhaal bij. Dat legt ik straks uit. Als me kraam helemaal ingericht is. Jofele klok hé? Friese staartklok met nog de kammen. Niet aan de straatstenen kwijt te raken. Maar nog met ossenbloed op kleur gebracht, die staart. Kasuweel, niet? Klokkast handgeschilderd volgens Makkums motief van vroeger, heel vroeger toen mooi nog mooi was. Eerlijk waar. Daar had ik toch zo voor zesduizend pietermannen handel aan, destijds. Maar nou? Mag ik al heel erg blij van met een rooie rug, ome Geer. De handel leg op ze gat. Mijn handel in het bijzonder.
Alles is dan weer als vanouds, alsof er geen hele winter over heen gegaan is, over dit pril en beduusd lente-achtig Voorhout waar zo meteen de klokken van de Kloosterkerk zo manend over heen gaan beieren. Plechtig is dat. Vooral als de drieslag van de katholieke Sint Jacob-de-Meerdere kerk aan de Parkstraat zich in dat klankenspel komt mengen, soms schril dissonerend in het zware bourdongelui met de klok uit 1455 van de middeleeuwse Sint Jacobskerk, de mindere én de meerdere. Maar doe nou es een bod, ome Geer. Staat daar niet zo te staan. Van die dingen ja? Van die dingen. Komt allen. En verheugt u over het weinige dat ons nog rest van het Goede Oude Den Haag. Toen ieder in goede trouw zijn ding deed en de jeugd in de tram nog opstond voor een bejaarde man. De koffietent is er ook weer. Met de bijbehorende heerlijkheden, te consumeren aan de wankele ijzeren tafeltjes waaraan freules hun migraine trachtten te vergeten, onderwijl spiedend of Hare Majesteit het wellicht behaagde spontaan langs te komen. Dat deden Majesteiten destijds nog. Weet u wel. Ja, van die dingen. Van die dingen. Ik blijft het zeggen. Origineel wààr.
Startdata donderdag 1 mei en zondag 4 mei
Einddata donderdag 18 september en zondag 21 september
UITGEZONDERD: donderdag 11 en zondag 14 september