De USA bleek toch een imperialistisch land te zijn dat fiscaal eigenlijk koloniseerde. Om dat nu in 1945 te kunnen verdoezelen bedreef het deze tarievenstrijd niet op eigen naam. Het zette de OESO op om dat namens Washington te doen. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO; Frans: Organisation de coopération et de développement économiques, OCDE, Engels: Organisation for Economic Cooperation and Development, OECD) is een internationale rechtspersoonlijkheid bezittende organisatie waarin 38 landen samenwerken om sociaal en economisch beleid te bespreken, te bestuderen en te coördineren.
Het OESO hoofdkwartier te Parijs
Het hoofdkwartier is gevestigd te Parijs. De aangesloten landen streven er naar gezamenlijke problemen te identificeren, te benoemen en toe te werken naar mogelijke oplossingen die zoveel mogelijk in het belang zijn van een groot deel van de bij de organisatie aangesloten landen, de daar gevestigde bedrijven en organisaties en bewoners. Ook is het streven internationaal beleid af te stemmen. De statutaire doelen zijn opzettelijk vaag.
Maar daaronder valt in ieder geval de uniformering van het fiscale interstatelijke systeem op een dergelijke wijze dat westerse multinationals erop kunnen terugvallen om de fiscale feiten en complexen buiten de publieke heffingscompetenties te houden van ontwikkelingslanden of niet met de USA in enige handelsovereenkomst verbonden staat. Dat is zelfs een specialiteit van de OESO. De multinationals kunnen op deze basis rulings sluiten met deze landen of staten, waardoor deze heffingsbevoegdheden van de staten van oorsprong sterk gereduceerd worden en soms zelfs illusoir kunnen worden gesteld.
Dat kan door allerlei fiscale constructies gebeuren die dubbele heffingen moeten uitsluiten. Wanneer een heffing dubbel is, is dan natuurlijk de eerste vraag, maar ook daarin is Het Westen zeer inventief. Het heeft daartoe allerlei ficties, rechtsconstructies en principes ontwikkeld, die berusten op langere tradities en breed aanvaarde jurisprudentie. Dat is bekend bij deze niet-Angelsaksische staten die (dus) de OESO nogal mistrouwen. De VN accepteert doorgaans de OESO-aanbevelingen als basis voor eventuele interstatelijke handelsarrangementen. De resolutie van december 2022 wekt daarom verbazing, omdat de VN daarin voor de OESO geen plaats hebben ingeruimd.
De organisatie begon in 1947 als Organisatie voor Europese Economische Samenwerking (OEES; Organisation for European Economic Co-operation, OEEC) om te helpen bij het Marshallplan voor de wederopbouw van Europa na de Tweede Wereldoorlog. In 1961 werd de organisatie hervormd naar de huidige OESO, waarvan ook niet-Europese landen lid konden worden. Sinds 1 juni 2021 is de secretaris-generaal van de OESO de Australiër Mathias Cormann. Voordien was dit de Mexicaan José Ángel Gurría (2006–2021). De Belg Yves Leterme was adjunct-secretaris-generaal van september 2011 tot juni 2014. Zijn voorganger was de Nederlander Aart Jan de Geus (februari 2007–september 2011). De organisatie is ook bekend als statistische organisatie met onder andere de Better Life Index. De lidstaten van de OESO zijn overwegend welvarende landen met een stabiel economisch klimaat en een goed uitgewogen belastingssysteem – binnenslands.