De bezoedeling van het Malieveld

Het Malieveld heeft er geruime tijd redelijk maagdelijk bijgelegen. Tenminste: in alle betrekkelijkheid, want het wintercircus en de voorjaarskermis hebben er wel gestaan. Maar het publiek heeft toen de bepading via vlonders gehouden, daarom is het gras opgeschoten tot de ijlheid die de lente past. Het was aardig droog, langdurig zelfs, en daarom waren de gangbare modderpoelen deze keer niet aanwezig. Maar nu komt Anouk en haar band. Ze komt een festival leiden van zang, dans en gepaste begeleiding door neringdoenden die de inwendige mens duchtig willen verzorgen. Waaronder de noodzakelijke chemische substanties zodat de liefhebbers uit hun dak kunnen gaan.

De organisatie van deze gebeurtenis waar heel Den Haag naar uitziet heeft schriftelijk doen weten dat enige geluidsoverlast helaas niet steeds te voorkomen zal zijn. Dat houdt in dat het ganse Benoordenhout gedurende de voor de nachtrust bestemde tijd uit het bed gedaverd zal worden tot aan de lumieren van de dageraad. Er kan ook sprake zijn van wildplassen, langdurig foutparkeren en belemmering van de doorgang van de wegen in de wijk. Maar er zal alles aan gedaan worden om dat te beperken. Kortom: totale anarchie staat voor de deur. Zoals het ook hoort. Tegelijkertijd hebben de vertegenwoordigers van de agrarische beroepsbevolking aangekondigd dat ze deze keer wat ingrijpender gaan demonstreren dan de afgelopen jaren in verband met het rigoreuze meststoffen- en stikstofbeleid van het kabinet.

Het concentratiepunt zal liggen, u raadt het al, rond dat zelfde Malieveld, maar deze keer kan niet er voor ingestaan worden dat de direct omwonenden er géén, herhaal: ”géén”, last van zullen hebben. Mevrouw Sigrid Kaag woont tenslotte in de Jan van Nassaustraat direct tegenover genoemd veld. Zij is een geprononceerd voorstandster van het nieuwe beleid betreffende de stikstofuitstoot. Als neoliberale vicepremier die garant staat voor nieuw transparant leiderschap in alle publieke domeinen zal zij kennis moeten maken met de grieven die de boerendefensie-alliantie wrokkend gaat uitdragen. Haar woonstede is nu algemeen bekend, de locatie ervan eveneens, het NOS-journaal heeft het nauwkeurig meermalen gefilmd, vooral de opvallende voordeur. Midden in de wijk. Het is een mooie laan, dat zal iedereen je toegeven.  Negentiende eeuws. Fraaie ornamentiek. Echt wel.

Fijn breed. Geschikt voor de enorme tractoren die al flink wat beschadigingen te wegbrachten aan de voortuintjes in de meer achterafgelegen lanen. Als zulk een enorme rupsband dwars door je ligusterheggetje walst en vervolgens de daarachter gelegen bescheiden vijver met windes leegzuigt in de dreunende passage bij het wenden, krijgt dat oord van verpozing eerst recht een totaal vernieuwd aanzien. Men staat dan midden in een boeiend staatkundig gebeuren, waaraan stadsvissen niet vaak deel hebben.

De vraag is nu of de van chemische stoffen afgestampte gasten van Anouk wel lineair ontvankelijk zullen blijken voor de noden die de boeren zo driftig onder de aandacht van de omstanders willen brengen. Die vraag laat zich niet makkelijk beantwoorden. En evenmin of de politionele handhaving bij dit merkwaardige treffen wel geheel adequaat zal zijn. Er wonen in deze wijk veel bewindspersonen en regeringsofficials, die kosten noch moeiten zullen sparen tot wederzijdse beveiliging.  Private straatversperringen zullen niet toegestaan worden. Vroeger was hier ter plaatse tevens de Haagsche Dierentuin. Een mooi complex, fraai omschreven door Johan Fabritius in “Het meisje met de blauwe hoed”.  Een aanrader, ook uit litterair opzicht. De Haagsche kermis placht destijds op kleinere schaal uit de hand te lopen, maar rond de berenkuil werd toch heel wat afgevochten. Een vergelijkbaar animaal gebeuren staat weer in het vooruitzicht, dus in dat opzicht is er weinig nieuws onder de fletse zon die steeds verdreven wordt door de langsjagende bewolking. We gaan het zien, zoals leidinggevenden bij het Openbaar Ministerie gaarne zeggen. En we nemen het serieus. Dat hoor je steeds vaker als alles totaal uit de hand gaat lopen terwijl dat redelijkerwijs volgens algemene ervaringsregelen voorzienbaar is.