Duidelijk is dat de meer traditionele regeringspartijen VVD en CDA in ieder geval de PVV niet echt kabinetswaardig vinden en PVV’ers in beginsel per definitie niet ministeriabel. Een uitgangspunt dat Frans Timmermans van de PVDA/GL natuurlijk aanspreekt, omdat dat Frans toch weer begunstigt in de richting zijner begeerten: minister-president worden van een land waarin iedereen elkaar vasthoudt. Of iedereen dat nu wil of niet. Een typisch ideaal van de sociaaldemocratie die zich sedert 1972 zo virulent manifesteerde in dit mistige polderland.
Omtzigt liet op een opvallende wijze doorschemeren dat hij vindt dat Wilders eerst een vóórovereenkomst moet onderschrijven voordat hij namens Nieuw Sociaal Contract (NSC) actief ingaat op de verkenningsuitnodigingen van de heer Plasterk die zich steeds extraverter opstelt op de persconferenties. Dat kan hij doen, omdat hij overduidelijk de spil aan het worden is waarrond de Haagse machinerie moet gaan draaien voordat het centrale vliegwiel stilvalt zodat overcapaciteit aan voortstuwingskracht moet worden ingezet om weer bewegingen te kunnen genereren.
Wat is de strekking van dat voorcontract, dat contract om een kabinetsakkoord te kunnen construeren ter fine van informatie? Dat wil Pieter Omtzigt nog niet zeggen, maar dat hij een concept heeft besproken met Plasterk, daarover liet hij op merkwaardige wijze geen misverstand bestaan: uit zijn dossiermap onder zijn arm stak de handgeschreven aanhef ervan, zichtbaar en reproduceerbaar voor het hem omstuwend journaille.
Zoals destijds ook uit de overladen draagtas van de Zweedse Baronesse Ollongren een document opstak, waaruit bleek dat in de verkenningsfase besproken was, meteen, vanaf het prille begin, dat en hoe Pieter een “functie elders” moest krijgen, buiten het Haagse circuit van achterklap en marchandises. Pieter bezigt nu ook een dergelijke besmuikte methode. Die dus uit de hand kan gaan lopen.
Zoals ze ook aan de handen van Jorritsma en de Baronesse ontviel, waartegen de vloedgolf aan leugens die ze daarop en ten gevolge daarvan produceerden zonder een spier te vertrekken geen dam meer kon op doen werpen. Keert Pieter nu net als de hond uit de brief van Petrus aan de Romeinen tot zijn uitbraaksel weder? Het geeft te denken. En te duchten. Voor het staatsbestel.