De tijdelijke – lijkt het wel – ruzie tussen Trump en Zelensky speelt Ursula nogal in de kaart. Omdat Trump er hard in ging, in het gesprek ter introductie van de parafering van een grondstoffenverdrag, waarbij Ukraïne belangrijke en kostbare delfstoffen ad libitum ter beschikking stelt van de USA. Trump overlaadde Zelensky met een banjir van kinderachtige verwijten. En Zelensky verkoos dat niet te verduren. Hij spiegelde dit narcistisch gedrag met een ferme en eigenlijk ook wel abrupte opstelling. Trump kon daar niet tegen en deelde mee dat Zelensky nu maar zijn eigen zaakjes moest gaan opknappen. En Zelensky kon via de fietsenkelder het Witte Huis uit.
Dat was vermijdbaar geweest: dergelijke narcisten als Trump moet je, hoe meer waanzin ze verkopen, eerbiedig blijven aanstaren. En als de ander dan tijdelijk uitgeput ademhaald moet je bewonderend zeggen dat je nog nimmer een staatsman als hier en nu hebt mogen meemaken. Dat je alleen daardoor geschiedenis maakt. Dat je het allemaal moet in laten dalen, dat zal de President wel begrijpen, maar dat je hem nu al de versierselen overhandigt van de grootorde van Sint Wladimir, de patroon van de Ukraïnsch-Orthodoxe kerk en de held van de zesde oorlog met de Ottomanen waarin Kiev ontzet werd, u weet wel. En dan geef je hem een rinkelende ridderorde. Die je omspelt en omgord, want er zit een schouderlint bij.
Zelensky ging nu naar de Europese regeringsleiders, eerst die van Groot-Brittannië, vervolgens Makron en daarna de hele EU-verzameling uit de Raad en kloeg steen en been omdat hij zo alléén was. Dat leverde dus onbepaalde steun op en zo kon Ursula, die zulke dingen haarfijn aanvoelt, meteen doorstoten naar de onbepaalde bevelspositie van een Europees Suprema staande aan de opperste staf van een niet bestaande Europese Unie-Defensiegemeenschap. Een EUDG.
Als nevenfunctie van het voorzitterschap van de Raad van EU-commissarissen. De EU-regeringsleiders vonden goed op 6 maart dat Ursula zich nu ook zo presenteerde voor de verzamelde media en deelde mee dat Zelensky als leider van de Ukraïne nu geschikt was om EU-lid te worden – een van oudsher betwist punt en bij referenda door Frankrijk en Nederland afgewezen – en dat hij op steun van honderden miljarden mocht rekenen, terwijl ook de al eerder genoemde 800 miljard voor een Europees Defensiebudget was vrijgesteld, al was nog volstrekt onduidelijk hoe dat alles gefinancierd moet worden.
Maar in de herrie van de interviews viel het woord EURO-Bond al: publieke obligaties aan toonder uit te geven door de Unie die de bijbehorende fondsen aldus moet vullen. En wéér werd Ursula niet teruggefloten, terwijl de staten die zich aan het stabiliteitspact houden altijd hadden gezegd dat van dergelijke obligaties nooit sprake kon zijn. Omdat iedereen weet dat dan in ieder geval de mediterrane staten helemaal nooit meer hun gigantische schulden aan de Unie zullen terugbetalen, want die Unie gaat nu zo los omspringen met de schuldenlast dat monetair supranationaal financieren vanzelfsprekend wordt. Griekenland zal dus opgelucht ademhalen.
Dit gaat straks hyperinflatie van de Euro opleveren. Hongarije weigerde. De regering van de pro-Russische premier Viktor Orbán ging wel akkoord met plannen om de Europese defensie-uitgaven flink op te schroeven. Aanvankelijk werd verwacht dat het tweede gedeelte van de top, over steun aan Oekraïne, nachtwerk zou worden. Groot struikelblok waren protesten van Hongarije en Slowakije. Deze twee landen staan sceptischer tegenover die hulp (en kijken met een vriendelijkere blik naar Rusland) dan de rest van de EU. Dat Hongarije niet aan boord kon worden gebracht, is pijnlijk voor de EU. Die Unie kon nu weleens uiteen gaan vallen, ook al omdat Washington nu gemachtigden gaat zenden naar de aarzelende EU-staten en die gaan proberen los te weken. Nog voordat front is gemaakt. Want al deze beslissingen die Ursula ventileerde, zijn onverdragsmatig. Onbevoegd gedaan.
Zeker nu het Europese blok zich aan tafel probeert te knokken om mee te praten over de beëindiging van de Oekraïneoorlog en de toekomst van Oekraïne. Leiders stonden onder grote druk om eensgezindheid uit te stralen, omdat de VS zijn eigen pad trekt en duidelijk maakt dat Europa geen prioriteit meer is voor Washington. De VS bevroor eerder deze week alle militaire hulp en inlichtingenhulp aan Oekraïne. Met de Hongaarse weigering is het waarschijnlijker dat het zwaartepunt voor Europese steun zal komen te liggen bij een soort ‘coalitie van bereidwillige landen’, zoals recent voorgesteld door de Britse premier Keir Starmer, dan onder de vlag van de EU. Schoof de apparatsjik liet al mompelend weten dat Nederland best wel tot die willing parties zou willen horen. Maar hij wist nog niet hoe. Dat zal de Nederlandse consument en belastingbetaler al snel opbreken.