Natuurlijk heeft Parijs de intentie om aan EUROFORCE de leiding te geven die het ten behoeve van de Franse Glorie zou moeten hebben. Het beroept zich op zijn uitmuntende krijgsmachtonderdelen die allemaal zelfvoorzienend heten. Wat daaronder verstaan moet worden blijft vooralsnog in het midden. Het gaat vooral in dit verband om de nucleaire slagkracht die ze zelfstandig zouden kunnen ontwikkelen. Een kracht die niet opgebracht kan worden door Brittannië. Het geeft al aan, in welke termen het Élysée denkt: EUROFORCE als personeel kader voor Franse nucleaire uitvallen, waarbij andere landen strategisch als reserves mogen dienen.
Wat die landen daarbij moeten wedervaren is niet echt belangrijk: Frankrijk zal zich eindelijk weer eens kunnen doen gelden. Ik verwijs nu even naar de nucleaire testen die Parijs zich veroorloofde in het atolgebied in de Stille Zuidzee tussen 1966-1996 tegen de universele strekking van alle nucleair non-proliferatieve verdragen in. Parijs ging weer eens de eigen heroïeke gang bij de atol Moruroa en het nabij gelegen atol Fangataufa. Die waren tussen 1966 en 1996 de plek waar Frankrijk uitgebreid kernwapens testte. Het was ook de plaats waar vaak werd geprotesteerd, waarbij tal van schepen betrokken waren (onder andere de Rainbow Warrior).
Op 21 september 1962 werden de atollen daarvoor ingericht. Tot in februari 1966 had Frankrijk al 17 kernproeven uitgevoerd in de Sahara. In Frans-Polynesië werd in mei 1963 een speciaal bureau opgericht Direction des Centres d’Expérimentations Nucléaires (DIRCEN) om de testen te coördineren en daarvoor werd op een aantal atollen de infrastructuur aangelegd. Het atol Hao, dat 450 kilometer noordwestelijk van Moruroa en Fangataufa ligt, werd aangewezen als basis ter ondersteuning van de kernproeven en alle logistiek die daarbij nodig was.
Ondanks bezwaren van 30 leden van de toenmalige voorganger van de Assemblée de la Polynésie française werd, in weerwil van de wereldopinie die zich echt wel deed gelden, de eerste kernproef op 2 juli 1966 uitgevoerd op Moruroa. Zulks via een plutoniumkernsplijtwapen van 28 kiloton TNT dat op een boot midden in de lagune tot ontploffing werd gebracht.
Volgens een studie van Greenpeace werd de hele lagune leeggezogen en regende het daarna dode vissen en weekdieren. De radioactieve besmetting was over een groot deel van de Grote Oceaan meetbaar tot in Nieuw-Zeeland en Peru. Op 11 september 1966 vond de vierde test plaats, in aanwezigheid van president Charles de Gaulle. Dit keer een kernexplosie van een 130 kT TNT-bom die 300 meter aan een ballon in de lucht hing. De meeste kernproeven in de atmosfeer werden aan de westkant van Moruroa uitgevoerd. Op 24 augustus 1968 ontplofte op Fangataufa de eerste Franse waterstofbom van 2,6 megaton TNT. In totaal werden 41 atmosferische proeven op Moruroa uitgevoerd en vijf op Fangataufa. Drie bommen werden per schip tot ontploffing gebracht, drie werden door bommenwerpers afgeworpen en de rest werd via heliumballonnen in de lucht tot ontploffing gebracht. De laatste proef vond plaats op 14 september 1974.
Nog altijd weet de mensheid niet wat voor onherroepelijke schade aan de ecologie en de mensheid daardoor is toegebracht. Natuurlijk werd krachtig geprotesteerd tegen de proeven, ook door staten als Nieuw-Zeeland maar uiteraard ook Aziatische Archipelgroepen. Uiteraard tevergeefs. Parijs kwam weg met de mededeling dat de stralingsrisico’s te verwaarlozen waren. Niets aan de hand.
Met uitzondering van het risico op innig contact met deeltjes Plutonium op een beperkt aantal plaatsen. De kans hierop voor mensen wordt overigens zeer laag ingeschat. Het niveau van straling die kan worden toegeschreven aan de kernproeven ligt op het niveau van de achtergrondstraling of ver daaronder. Deze opstelling die Parijs niet wil verlaten, geeft wel aan, waarom EUROFORCE het beter zonder de Franse nucleaire force de frappe kan stellen en haar heil vooral niet moet verwachten van het Élysée.
Toch wordt, nu Ursula veel ziet in een snelle oprichting van EUROFORC, omdat de Russische agressie zo onstuitbaar en onuitstaanbaar is, als werkhypothese toch al gekoesterd dat deze frappe de nucleaire paraplu kan worden, als Trump de zijne inklapt. Voorlopig hebben gevaarlijke gekken te Brussel nog voldoende speelruimte voor deze opperingen.