De NPO had dus zendtijd te kort om den volke kond te doen wat een zootje miezerds het kabinet-Schoof eigenlijk was. En dat deed de NPO met verwe. Het maakte een aparte YouTube-film erover, met de titel: De chaotische start van het kabinet-Schoof: zie https://www.youtube.com/watch?v=Kj8QIVYUM7M
De heer Dassen, van een eigenlijk te ignoreren kleine fractie, kwam steeds weer in beeld om met overslaande stem te verkondigen dat het kabinet er een ongehoorde en voorbeeldeloze vertoning van had gemaakt, van zijn parlementaire presentatie. Zoiets had Dassen nog nooit mee gemaakt, zijn hele tijd als Kamerlid niet.
En daarop maar weer eens Timmermans in beeld, de onvermijdelijke Jetten namens D66, een bijna snikkende afgevaardigde namens GroenLinks/PVDA met een hoofddoekje om, geroffel op de bankjes van de afgevaardigden die hun emoties bij haar smartelijke verklaring over het meerdimensionale morele gehalte van haar hoofdtooi die geenszins iets inhield over haar vrijheidszin als deelhebber van de Nederlandse samenleving, en de steeds meer staccato sprekende NPO-commentator die het ook allemaal ongehoord, voorbeeldeloos, chaotisch en vernederend vond. Voor ons allemaal. Voor de Nederlandse samenleving.
Het is duidelijk dat Dassen weinig parlementaire ervaring heeft. Dat valt hem niet aan te rekenen. Maar hij heeft ook geen kennis van de veelzijdige parlementaire geschiedenis van de Staten-Generaal. Dat valt Dassen wel aan te rekenen. Hij zou eens moeten terugkijken in de NPO-archieven naar de beruchte Nacht van Schmelzer in 1966. Een Kamer die eigenlijk per ongeluk een kabinet wegstemde op een motie die eigenlijk geen motie van wantrouwen was. Veel leden keken naar het Kamerlid-Klompé, die gold als een wijze politica. En toen die voor een motie stemde, dachten die leden dat die geen kwaad kon. Tot verbijstering bleek daaraan de strekking van wantrouwen in het financieel kabinetsbeleid niet te ontzeggen. Maar toen was de deemstering der ochtend al door de ruiten van de Balzaal van Willem V aan het lumieren.
Omdat die Kamer tot in de vroege ochtend had vergaderd, geschorst, hervat, geschorst met een blizzard van moties, dwarrelend door de Kamer, waarin niemand nog de weg wist. Freule Wttewaall constateerde dat in de tussentijd de leden in het restaurant menige hassebas hadden genomen, wat de luciditeit van hun interventies niet te stade kwam.
Gekkenwerk! Schrilde Freule tussen de mompelende bromstemmen in. Farce Majeur, een cabaretesk viertal dat in die tijd furore maakte bracht een single uit met stampmuziek, waarin deze mono-frase van Freule steeds het pauzeteken vormde van de refreinen. Zo gek en bont maakte de Kamer het deze keer niet. De single won zelfs een fonogram-Gouden Plaat en met Carnaval had ieder dat lied tussen de knopen.