Ursula had op 6 maart 2025 een volledige Europees defensieplan klaar ter schraging van haar ambities jegens EUROFORCE. Met een volledige financiële onderbouwing. Waarin de onzalige EURObonds een hoofdrol speelden. Als probeerde Ursula dat natuurlijk te bagatelliseren. Dus tóch Europese obligaties ook al waren Nederland en Duitsland daar in 2010 mordicus tegen geweest, tegen dat soort financiering op de universele kapitaalmarkt. Nu heeft Ursula nog niet een enorme staf opgebouwd die deze soort financieringen op het eerste gezicht goed uit de doeken kan doen.
Parijs zat achter de fasering van dat plan en dus ook achter die voorgestelde financiering. En dat is volkomen begrijpelijk. Immers, het Europese Stabiliteitspact, waarin de begrotingsdiscipline voor de EU-landen is vastgelegd, staat een tekort van maximaal 3 procent toe. U en ik weten dat Frankrijk, België, Italië en Griekenland aan die eis in geen velden of wegen voldoen. Het Élysée heeft, met de typische Gallische arrogantie van dien al bij de afparafering van dat pakt doen uitkomen dat het ook niet de intentie had dat te gaan doen.
Dat pact, dat was voor andere landen. Het ging dus met zijn gewone begrotingspolitiek – als de opstelling die naam eigenlijk al mocht hebben – voort. De tekorten bleven oplopen en substantief ongekweten. Dus ligt de Franse staatsschuld van ruim 110 procent van het bruto nationaal product ver boven de norm (60 procent) uit het Stabiliteitspact. Het Élysée geeft het zondermeer toe. Terwijl dat pact eigenlijk nog belangrijker is voor de EU als supranationale rechtspersoon als de Grondwet (haha!) van Lissabon.
Omdat die persoon nu eenmaal internationaal kredietwaardig moet zijn, eigenlijk met een AAA-rating. In het Stabiliteits- en Groeipact spraken de landen die lid zijn van de Europese Unie af dat hun begrotingen in evenwicht zijn of een overschot hebben. Dat betekent dat de regeringen niet meer geld uitgeven dan ze ontvangen. Dat doel hoeft nog niet meteen bereikt te worden, maar de EU-landen moeten er wel naartoe werken. De afspraken zijn gemaakt in 1997.De eisen van het Stabiliteits- en Groeipact zijn:
- Ten eerste: Het nationale begrotingstekort mag niet boven de 3 procent van het bbp komen.
- Ten tweede: Die staatsschuld mag niet meer dan 60 procent van het bbp bedragen.
Afhankelijk van de economische omstandigheden in een land, kan de Europese Commissie gebruik maken van interpretatieruimte en concluderen dat een land de begroting niet hoeft aan te passen. Van belang is wel dat op de middellange termijn een gezonde begrotingssituatie wordt bereikt. Parijs wil uiteraard EUROFORCE overheersen. Het is ondenkbaar dat het niet de militaire opperbevelhebber levert voor dit leger.
Duitsland is wel geen erfvijand meer, maar het is te zeer trans-Atlantisch verbonden met de USA. En zeker het Duitse Veldleger is nauwelijks te onderscheiden van de Angelsaksische NAVO-grondtroepen en volgt de NAVO-divisie-opbouw. Dat houdt, zo redeneert Parijs, dus automatisch in dat die Wehrmacht niet het oppercommando kan leveren, op het moment dat de NAVO zó verzaakt dat EUROFORCE in beweging moet komen. Nu wordt straks EUROFORCE op afbetaling opgericht via EURObonds. Als Frankrijk bij die oprichting het voortouw neemt, kan het deze EURObonds doen uitgeven via de EU-Raad van Commissarissen: Ursula stelt dat zelfs graag voor.
Ze noemt dat essentieel. Eindelijk heeft Parijs dan toch voor elkaar dat het zijn gigaschulden kan aflossen via deze Bonds. De annuïteiten van de Bonds worden afgewenteld op de EU-burgers die dat vooral via accijnsverhogingen gaan voelen. Dus betaalt die burger straks eindelijk, zoals het hoort, de schulden van Frankrijk, de civilisatrice Européenne, af. Frankrijk zal dan verder Groot-Brittannië als leverancier van de EUROFORCE opperbevelhebber wel zodanig schofferen, dat het uiteindelijk in de strategie van die militaire supercommander niets van zichzelf meer herkent.
Dat deed het immers ook, met vrucht, in 1914 en 1940 onder leiding van opperbevelhebbers Joffre en Gamelin. Ik denk niet dat iemand in Den Haag dat duidelijk doorziet. Maar de Engelsen doen dat wel degelijk. Die hebben er immers grote ervaring mee met hun expeditionaire forces die ze in de aanvang van de twee wereldoorlogen ter beschikking stelden ter verdediging van Frans grondgebied. Kannonenvlees in te blikken via het slachthuis dat de Franse troepencommandanten normaal vinden. En de Engelsen vragen zich dus ook af waarom Ursula maar mag voortdenderen op deze heilloze weg der lemmingen. Naar de afgrond.