De ex-minister en prominente VVD-voorman Remkes, een raspolderaar en vergroeid met het huidige Haagse systeem van wederzijdse begunstiging door regeringsfracties, heeft de strategie van zijn partij al meermalen middels de NPO kunnen suggereren. Commentaarloos aanhoord door verslaggever of interviewer. Het drama van de Landelijke Lijst Fortuyn (LPF) uit 2004 moet zich gaaf herhalen: éérst een moeizame en buitengewoon gecompliceerde (in)formatie van een kabinet met deze weerbarstige partij van hinderlijke nieuwkomers, waarbij steeds weer wordt gelekt uit de verkennende gesprekken hoe onmogelijk, onervaren, ondeskundig en rebels de leden van de LPF eigenlijk wel zijn. Goed, de kiezer heeft ze een grote fractie gegund.
Zulks in de Tweede Kamerverkiezingen van 15 mei 2002. Zesentwintig zetels, verdomme. Uit het barre niets. Maar, zo werd gaandeweg wel duidelijk gemaakt door de ervaren politieke habitués in de Haagse roddelgangen: allemaal onmogelijke mensen, rare jongens, die LPF-ers. Veel te grote en opgeblazen ego’s. Rare loopbanen. Tinnegieters. Maar, komaan, ook dezen moeten hun kans hebben. Vier ministersposten en vijf staatsecretariaten. Ruzie dat deze lieden onderling maakten! En met de fractie ging het ook helemaal niet goed. Zootje ongeregeld. Vechtend over straat rollend, waarbij de excellenties Eduard Bomhoff en Herman Heinsbroek tot groot vermaak van weldenkend Nederland vechtend handgemeen raakten in de Haagse corridoirs. Altijd, natuurlijk, met veel reporters erbij.
Philomena Bijlhout, staatssecretaris voor Emancipatie en Gezinszaken moest binnen enkele uren na beëdiging en installatie aftreden: had haar deelname aan de burgermilities te Suriname ter gelegenheid van Bouterses staatsgreep en de decembermoorden verzwegen. En dus trok Gerrit Zalm namens de regeringspartij VVD de stekker uit het kabinet-Balkenende, waarbij hij niet naliet te doen uitkomen dat Balkenende geen management wist te borgen van deze kabinetscrises. Zalm deed dat op het verregende Binnenhof ten overstaan van de huiverend bijeen scholende journalisten en cameramensen. En pas daarna deelde hij het de premier mede en de Tweede Kamer. En zo moet het nu weer gaan. Dat zal ook best lukken.
Dan komen er nieuwe verkiezingen en een Kamerontbinding. En dan kunnen we weer in het oude spoor weer voortrijden op dienstregeling, met functies elders en de afwezigheid van actieve herinneringen aan wat dan ook. De PVV ter ziele, als het mee zit. Maar wellicht kan ze ook vervolgd worden als criminele organisatie in de zin van artikel 140 van het Wetboek van Strafrecht wegens voorbereidingen van een aanslag op de grondwettige regeringsvorm van de staat. Dat zit er allemaal best in.