Deze zienswijze op China en Chinezen is overzichtelijk. Ze gaat er van uit dat China als één mens moet worden benaderd: een antropomorfe benadering die ook daarom zo fijn is omdat, bij nader inzien, die mens – waarnaar China geformatteerd wordt – eigenlijk ook nog eens een duchtig gecamoufleerde westerling is. Wat doet de westerling al sedert tweeduizend jaar? Het antwoord kan niet twijfelachtig zijn als je de geschiedenis van dat Westen bestudeert: de westerling legt er zich op toe een andere westerling het licht in de ogen niet te gunnen. De westerling wil wereldmacht. Altijd gedaan. Sedert Einhart de gedachten van zijn gebieder Karel de Grote nederpende, ontdaan van diens vloeken en schuttingwoorden, wil de westerling als hij even de vrije teugel meent te voelen eropuit om de hegemonie over het stoffelijke te verwerven.
Hij wil groter handelsdebiet en grondstoffen daarvoor. En dat kan doorgaans alleen met wapengeweld. Dus legt hij zich daar ingenieus op toe. Hij is er dan ook zo goed in, dat hij twee keer een voltooide autogenocide aan zichzelf volbracht zou hebben ware het niet, dat omstandigheden van zijn wil gelukkigerwijze onafhankelijk de uitvoering van dat voornemen alweer: gelukkigerwijze, belette. Bij de Eerste Wereldoorlog was dat de Spaanse Griep aan beide zijden van het front. Vermoedelijk een milde variant van de longenpest. De medische wetenschap heeft dat raadsel nog steeds niet willen oplossen, naar het schijnt. Lukraak over de rangen van de westerlingen waar dan ook aan die fronten stierven tachtig miljoen mensen, waardoor hun slagkracht naar alle zijden buiten berekening uitgeput raakte. In deze paralyse kreeg de paniek aan Duitse zijde — bij Ludendorff, de enige die er op dat moment toe deed – de overhand en die vroeg te ontijdiger ure om een wapenstilstand. En toen donderde het kaartenhuis van de Duitse Weltmacht ineens in elkaar.
Bij de Tweede Wereldoorlog was het de onverwachte reactie van Hirohito op de tweede nucleaire aanval op zijn Keizerrijk bij Nagazaki. De Amerikanen die de tweede bom gooiden waren er op dat moment op uit om de Russen te imponeren met hun nieuwe geheime en hoogst destructieve wapen. Ze wisten dat de Russen onstuitbaar aan het oprukken waren, westwaarts en oostwaarts. Ze wisten dat ze bij de westelijke frontlijn voorlopig tot stilhouden gedoemd waren, omdat hun infanteristen uit hun logistiek aan het lopen waren, mede door het flagrant falen van de calculaties ten grondslag liggend aan het veel te risicovolle opmarsplan Market/Garden van Montgomery, die voor de zoveelste maal weer eens de plank had misgeslagen. Ze wisten óók dat de Russen het Japanse Veldleger hadden vastgeverfd in de hoek van de oostelijkste zones van Mantsjoerije. Ze wisten dat Tokio weer bereid was terug te keren naar het neutraliteitsverdrag dat het met het Kremlin had gesloten in 1939. Tokio wist heel best dat dat Veldleger aan het eind van zijn Latijn was. Dan zouden de Russen zich vastzetten in Noord-China. En een gunstige vrede sluiten met de Japanners. Om de Russen te blijven imponeren werden de twee atoombommen afgegooid: zodat het Kremlin de westelijke alliantie trouw zou blijven.
De Amerikanen wisten verrekte goed dat de Russen al in 1942 bereid waren geweest tot een wapenstilstand met de Duitsers op de Archangel- Astrakanlijn, de beruchte AA-linie. Zie het kaartje. En ze wisten ook heel best dat de Amerikaanse GI niet bereid was zich voorgezet te blijven storten in een zinloze strijd om iets wat in het jargon heette: het herstel van de democratie op het Europees Continent. Die bloedbaden moesten de Europeanen zelf maar aangaan. Zoals de Aziaten zich zelf maar moesten bevrijden van het juk van Nippon. Dat was geen zaak voor de USA, nu de Stille Oceaan weer geopolitiek gezekerd was in de handen van Washington. Maar wat gebeurde? Hirohito deelde mee dat hij het onduldbare zou dulden en het onlijdzame zou lijden. Hij liet, zo liet hij via een ruisende grammofoonopname per radio-uitzending zijn dierbaar volk weten, dat hij had besloten de handdoek in de ring te gooien. Dat was buiten berekening van Washington. Maar het kwam ook weer best uit, evenals het Washington goed uitkwam toen het in oktober 1918 had vernomen dat het Keizerlijk Hoofdkwartier via de Eiffeltoren om een wapenstilstand had gevraagd. Door beide gebeurtenissen was de hegemonie van Washington mondiaal ineens gezekerd. Zonder geluk vaart niemand wel. Zeker geen natie.