Dirk, de ontheemde EU-burger

Dirk heeft, via de Europese Acte, een fantastisch burgerlijk grondrecht erbij gekregen. Het vrije ondernemingsgewijze circulatierecht. Dat is uitgebreid gedefinieerd in de Europese Grondwet, waar Dirk óók nog nooit om gevraagd heeft. Dirk is allang blij als de Nederlandse overheid te zijnen opzichte de Nederlandse Grondwet zou willen nakomen. Maar goed, dat “civil right” heeft Dirk dan ineens gekregen. Hij kan het zonder VOG alleen niet geldend maken. En dat VOG, dat kan hij voorlopig schudden. De beheerder van zijn justitieel documentatieregister gééft het hem niet. Dus heeft Dirk niets aan dat vrije circulatierecht. Terwijl Dirk zijn ICT-kunde op basis van IBM-certificaten juist in het buitenland geldend kan maken. Daar zitten de perspectivische winsten. De Nederlandse linkerhand ontneemt Dirk wat Brussel hem met de eurofiele rechterhand ogenschijnlijk schijnt te gunnen. Die VOG moet. Die VOG doet je goed. En een VOG is alleen een VOG als er VOG op staat.

Goed. Het komt door de affaire-Dutroux, dat die VOG zo noodzakelijk is een Unie-verband. Marc Dutroux. Een Belgische sexuele misdadige, seriemoordenaar en serieverkrachter. Dutroux kon zijn pedofiele neigingen jegens meisjes, die tot de misdrijven leidden plegen, doordat hij zijn actieradius kon verleggen naar het buitenland, ook binnen de EU. Daar had hij minder kans om gepakt te worden. Want hij hoefde nooit te laten zien dat hij geen crimineel verleden had.

Dutroux kon flink van bil gaan in dienstbetrekking met de meisjes. Enfin, Dutroux wordt eindelijk gearresteerd. Het blijkt hopeloos met de registratie van criminele antecedenten in de Unie. Dat blijkt omdat er véél mannetjes als Dutroux bestaan, die best kneizen dat je in het buitenland heel wat kunt uitvreten waarvoor je bij terugkomst nauwelijks toereikend afgestraft wordt.  Geen uniformiteit in regels, geen gelijkheid in formulieren en registraties. Dus komt de Unie met een harmonisatie. Plichtmatig. Iedere Unie-burger moet, als hij bestendig goederen en diensten wil uitwisselen binnen het gemeenschappelijk marktgebied iets als een VOG kunnen laten zien. Duidelijk. Gerechtvaardigd. Maar het hangt wel van het sóórt misdrijven af.

Een boer die teveel fosfaathoudende meststoffen uitrijdt begaat óók een misdrijf. Die wordt dus ook VOGloos, net als Dirk, die een enkelvoudige belediging beging. Weg circulatierecht. Het Dutroux-precedent is dus wel erg uit het oorspronkelijk verband gerukt om deze rigide VOG-policy internationaal te rechtvaardigen. Dat weten de wetgevingsjuristen best. Maar het is makkelijk om het allemaal vrij abstract te regelen.

De Nederlandse Grondwet wil niet dat iemand een straf krijgt die niet uitdrukkelijk stoelt op een wettelijke bepaling uit een regeling waaraan regering en volksvertegenwoordiging in gemeen overleg hebben meegewerkt.  Dat is het legaliteitsbeginsel Dirk heeft een beroepsverbod opgelopen in het buitenland, omdat hij na zijn veroordeling geen VOG krijgt. Hij kan daar immers zijn nering niet uitoefenen. Niet bestendig en bedrijfsmatig.

Dat is een forse inbreuk op zijn grondrechten. Het vrije circulatierecht IS zo’n grondrecht. Een “civil right”.  Dat heeft de EU-rechter wel uitgemaakt.  Die niet steunt op een wet als netgenoemd. Die inbreuk is een leedtoevoegende verslechtering van Dirks rechtspositie. Een flagrante.  Dirk kan daarover nergens bij een rechter terecht. Dirk is een ontheemde EU-burger geworden. Doordat hij de BOA van katoen gaf. Wat Dirk niet had moeten doen. Dat geeft Dirk ruiterlijk toe.