De waren die gesleten worden hebben verder niet veel met kerst te maken. Veel dierenvachten, namaak-stetsons, patchwork, sjaals van Engelse tweetwol, petten en huisvlijt-kunstwerken. Er is een kraampje met antiek of wat daarvoor moet doorgaan. Daar verkopen ze afzonderlijk de beelden die een kerststal moeten samenstellen, van gips. Maar de uitbater weet toch niet goed wat deze beelden moeten symboliseren. De kameel is wel duidelijk, maar wat die met Jezus te maken heeft, komt niet voor het voetlicht. Het dier wàs er, met de os en de ezel, want de Alverlosser keek niet op een zoogdier.
Dan zijn er engelen, maar wat die eigenlijk deden en wat hun beroepsbezigheden zijn is de verkopende detaillist niet duidelijk. Het zijn geen mensen, ze hebben vleugels. Dat heeft een klein meisje vastgesteld, want haar ouders willen een complete beeldset voor een kerststalletje samenstellen. De ouders willen, dat hun dochtertje toch tenminste begrijpt wat Kerstmis religieus voor feest is. Waarom vieren ze dit eigenlijk, met een boom, kaarsen en dan zo’n stalletje? Wat heeft dat geheel nu precies in? Maar zelf weten die ouders dat evenmin. Het heeft iets met Jezus te maken, zeker. Maar welke linksbinnen bij wel elftal dat was, dat staat niet aanstonds helde voor de geest. Het was geen popster, dat weten ze wel, en Jezus is een wezen dat geparenteerd is aan iets anders dat God heet. Zover zijn ze dus.
Dat is, alles bij elkaar toch heel wat. God zit in de hemel. Daar zijn ook engelen. Een soort gevleugelde bedienden van God, want ze hebben overduidelijk vlieggerei op de schouders zoals vogels dat ook hebben. Dat kun je ook zien aan de poppetjes van gips die in de doos “Engelen” zitten, want dat staat er duidelijk op, en ook dat ze uit Taiwan komen. Ze vlogen dus. Die engelen. Kwamen ze Jezus brengen, zoals vroeger ooievaars baby’s brachten? Dat vraagt ze aan de verkoper, die zijn waar staat aan te prijzen als authentiek Italiaans — de onderkanten van de plastieken van de herders, schapen en toelopend landvolk verraden een vervaardiging in Hongkong, maar een kniesoor die erop let. Dat telt niet in de hemel. En dus ook niet op aarde, waar vrede gaat heersen en in de mensen een welbehagen. Tot zover gaat alles nog goed.
Maar het dochtertje blijft doorvragen. Dat doen dochtertjes nu eenmaal. Niets aan te doen. Die engelen, die kwamen dus Jezus brengen aan Josef en Maria. Een soort interregionale besteldienst. Met beurtvaart tussen hemel en aarde. Ze reden Jezus zeker voor in een busje zoals de bestellers van Appie Heijn? En leverden af op bestelbon? De detaillist vindt dat geen gekke suggestie: ja hoor, de engelen brachten Jezus naar Bethlehem. God had ze dat gelast en ze hielden met dat oogmerk een soort besteldienst in stand. Zoals bij de bagageband op Schiphol werden waren en koffers nog nageleverd. Want Jezus had honger, dus de engelen brachten ook eten en melk naar het stalletje, zo ongeveer als de Pizzakoerier op zondagavond zijn deegwaren komt slijten als de familie televisie wil blijven kijken. Goed, het meisje begrijpt dat: Josef had natuurlijk niets te bikken meegebracht toen Jezus kwam, kerels schijnen daar niets voor te voelen.
Maar Maria, was die dan niet zwanger van Jezus? Want dat van de aartsengel Gabriel die Maria groet, vol van genade, die doet dat toch omdat Maria moeder wordt? Dat vertellen ze op school. En daar ís Maria ook, opvallend uitgebeeld onder het leger der beeldgestalten op de kraam, duidelijk een moeder die zich liefdevol vooroverbuigt vol adoratie voor het kribbetje. Dat is nog eens een mooi beeldje, hé mam? Maar wat was dan de rol van de engelen precies bij deze heilbrengende gebeurtenis? Hielpen ze eigenlijk niet bij de geboorte? Zoals de dokter in het ziekenhuis? Vanwaar dan die vleugels en waar kwamen ze dan precies mee aan vliegen? Hoe wisten deze engelen de route? Hadden ze een TomTom bij zich? En hadden ze een afspraak met Maria waar de plaats van levering was? En hoe wisten ze dat Maria Jezus had besteld? Wist Maria al op de factuur dat het krijtend wicht dat uitgereikt werd inderdaad Jezus was? En kon Maria ook zeggen dat het geleverde niet goed was?
Wat had ze dan met God afgesproken en wat wisten die engelen daarvan? De kleine meid wil dat en detail weten. Net zoals het grondpersoneel van God dat sedert eeuwen ook heeft willen weten, op zeker, met bewijsmiddelen en remboursafspraken. Een mens weet wat er allemaal fout kan gaan bij dergelijke transacties, denk maar eens aan de perikelen bij de internationale adopties uit het Verre Oosten en de overheidsaansprakelijkheden van dien, jaren later. Je bestelt een Vietnameesje met mannelijke kenmerken. En je krijgt een meisje uit de Filippijnen of, god bewaar ons, uit communistisch China. Misschien wel uit vledermuisetend Wuhan. Dat is dan wanprestatie van de leverancier, maart dat kan soms jaren duren voordat zulks overtuigend aan het daglicht treedt. Je ziet dat dat dochtertje dat ook staat de bepeinzen, terwijl haar ouders zorgelijk de ontwikkeling der onderhandelingen gadeslaan, want hier hebben ze, bij alle ouderlijke toegewendheden van dien, moraaltheologisch niet van terug. Dat zou u ook niet hebben. Al slaat u geen actualiteitenprogramma op de verrekijk over.