Het politiek activisme gonsde suizend door de fraaie natuurstenen gangen van deze hogeschool, waarin wekelijks bezettingen en tietsj-ins voor drop-outs aan de orde waren, verstoringen van colleges en academische bijeenkomsten, aangevoerd door de rijkste jeugd aller tijden, via hun ouders verzekerd van een glanzende toekomst: het puikje van de boomers. In de rechtenfaculteit werd doorlopend gesproken over de doorzetting van grondrechten, waaronder het integrale stakingsrecht, en de ontvoogding van de mensheid van strafrechtelijke interventies waar sosjiale kringgesprekken conflictoplossend heetten.
Zo werd de beuk ingezet op de strafrechtelijke handhaving van de delicten waaraan een seksuele component eigen was, zoals de destijds in opkomst zijnde pornografische drukpersdelicten, maar ook het onderhouden van pedofiele contacten door personen vanwege aanstelling, beroep of gewoonte met zeker gezag of overwicht geprivilegieerd. Veel doctoraalscripties gingen erover hoe zeer pedofiele betrekkingen de minderjarige ten goede kwamen, omdat zij daardoor een holistisch bewustzijn kregen van hun stoffelijke geworpenheid in een maatschappelijk krachtenveld.
Je moest daarbij vooral veel taalgebruik bezigen om duidelijk te maken dat je alles wist van de Frankfurter Schule en dat ook Dürkheim iemand was met wie je geestverruimend activistisch was. De onttrekking van minderjarigen aan het ouderlijk gezag was ook een uitstekende conflictoplossende benadering, want het kwam de emancipatie van de minderjarige aan paternalisme en de daarmee gepaard gaande gezagsstructuren ten goede, terwijl ook het kraken van woningen en leegstaande fabrieksgebouwen een prima methode was om het kapitalisme te bestrijden of zelfs in te dammen.
Alles kon en moest ook kunnen, want als het zou kunnen was het tenminste bevrijdend en actieperspectivistisch. Wat dat laatste was, wist eigenlijk niemand, maar degeen die zich ervan bediende was er zeker van dat hij student-assistent werd met een zeer behoorlijke bezoldiging. Hij werd dan later ook wetenschappelijk medewerker en was zeker van een fantastische bestuurlijke loopbaan. Er was geen Goed. En niets was ook Kwaad.
En het doel – wat dat dan ook was – heiligde alle middelen. Ook terreur kon soms geschikt zijn. Kijk maar naar Mao. En ook Lenin. Of Bakoenin. Die had wel niemand echt gelezen en wat ze hadden uitgespookt, dat bleef ook verborgen. Zo kwam men tot het juiste maatschappelijk bewustzijn. En daarom staat nu in neonletters op de hoogbouw van de Universiteit Tilburg understanding society, in blauw licht. Het is een specialisme dat aan hoogmoedswaanzin grenst. Je krijgt het onder de knie door de tegenstander lens te vergaderen. Dat werd dus ook gedaan. Toen in het Nederlands, Nu in het wormstekig Engels dat aan Nederlandse Universiteiten gebruikelijk is. Met het oog op de globalisering. Die Goed is.