Historiografisch freewheelend, op basis van gissingen, vermoedens en redelijkerwijs opgebouwde waarschijnlijkheidsberekeningen, die niet zonder bebronning zijn, lijkt voor de hand te liggen dat de USA sedert 1990 een bodemloze onderschatting van het weerstandsvermogen van Rusland tot werkhypothese heeft genomen bij het benaderen van de geopolitieke verhouding tot de Russische Federatie. Daarbij heeft de CIA een doorslaggevende rol gespeeld.
Dat heeft sonderingen en waarnemingen gepleegd waarbij die onderschatting ook actuele werkhypothese werd, mede omdat de CIA getraind is de zittende presidenten en hun dynastieën binnen hun regeerkasteel te laten geloven wat ze graag willen geloven. Zoals Kennan dat met zijn lange telegram in 1945 ook zo vruchtbaar en succesvol deed vanuit zijn loopbaanplanning. Wilhelm Canaris, het Hoofd van de Duitse Abwehr, deed in 1941, toen Hitler de start van Operatie Barabarossa plande in de midzomer, niet anders. Canaris wilde nu ook eens volle admiraal worden. Hij had in 1940 flink naast de prijzen gegrepen toen hij Hitler steeds maar bleef hinderen met de bezwaarlijke inschattingen van de slagkracht van de Britten en de Fransen bij het inzetten van Operation Gelb in Het Westen.
Canaris wist ook best van de slachtingen die Stalin in het hoofdkwartier van de Sowjet-legerleiding had gepleegd sedert 1938, daarover was hij door Gehlen best ingelicht bij de taxatie van Fremde Heere Ost. Canaris schatte systemisch de slagkracht van de nog verspreide divisies in Het Verre Oosten van Rusland te laag in en ook het recuperatievermogen van de resterende Rode Centrale Legerstaf. Alleen zo kon hij zich in Hitlers militaire entourage handhaven. Hitler ging waarachtig die kleine viceadmiraal nog waarderen ook. Alleen Halder, die ook zijn dubbele rode pantalonsbiezen van de Generale Staf boven alles dierbaar was, wist wat Canaris bestak, want hij deed het aanvankelijk zelf ook. Hij was dan ook nog steeds geen veldmaarschalk.
En de minkukel Keitel wel. In de CIA moet ongeveer zo’n geest rondgewaard hebben bij het beoordelen van de toenemende spanningen in de Ukraïne en Georgië, die het beide geschikt begon te achten om straks toch zonder moeiten lid te worden van de NAVO. Die defensieassociatie schatte de CIA in als bij uitstek geschikt om alvast ruim baan te maken voor een uitbreiding van Washingtons invloed oostwaarts van de Karpaten in de richting van het onbepaaldbare Verre Oosten. In de VN lieten de vertegenwoordigers van deze arrogante grootmacht blijken dat ze nu zich de wereldhegemonie verzekerd hadden en dat de andere continenten zich nu onvoorwaardelijk te richten hadden op de Pax Americana waarvan zij in de Algemene Vergadering steeds weer illustratief gewaagden.
Daarom kon de USA ook ieder gebruiken die meewerkte aan de destabilisatie van de genoemde republieken die te zijnertijd wel ingeschaard zouden worden in de NAVO, ook charlatans als Guy Verhofstad, Van Baalen en Charles Michel, voorzitter van de Europese Raad, al stonden dezen bekend als ongerichte projectielen en megalomane zwetsers die ter plaatse hun eigen mythes plachten te ontwerpen afgestemd op applaudisserend gehoor. Het kon geen kwaad dat Victoria Nuland openlijk met deze lieden connectie zocht en evenmin dat ze haar instructies via open lijnen zocht bij een gezag dat daartoe niet eens bevoegd kon zijn.
Want in deze imploderende staatsmassieven kon, zo dacht Washington, ook een blind paard nog nauwelijks schade aanrichten nu het eind der geschiedenis volgens Francis Fukuyama aangebroken was. Ook weer een mythe gebaard via de CIA waarin de CIA tot ieders ontzetting buiten de USA was gaan geloven omdat het op het eerste gehoor zo breed aansloeg. De gebeurtenissen waarvan we getuigen zijn, orakelde Francis, betreffen niet enkel het einde van de Koude Oorlog, of het voorbijgaan van een specifiek tijdperk uit de naoorlogse geschiedenis, maar het einde van de geschiedenis als dusdanig: namelijk, het eindpunt van de ideologische evolutie van de mensheid en de universalisering van de Westerse liberale democratie als de uiteindelijke vorm van menselijk bestuur.
Fukuyama scheen ojectiveerbaar en onloochenbaar aan te tonen dat sinds het begin van de 19e eeuw de democratie van slechts één bestuurssysteem tussen vele, is uitgegroeid totdat in het heden de meerderheid van de regeringen in de wereld democratisch genoemd kunnen worden. Hij wijst er daarnaast op dat de belangrijkste alternatieven voor de democratie, die hij ziet als diverse vormen van dictatuur, in het recente verleden in diskrediet zijn gebracht. Volgens Fukuyama heeft de democratie zich sinds de Franse Revolutie herhaaldelijk bewezen als een fundamenteel beter systeem dan eender welk van de alternatieven en dit zowel op moreel, politiek en economisch vlak.
De CIA las voor democratie altijd de USA, dus die kon het niet beter verwoord hebben. En Francis was niet bij hen in dienst, dus hij was een goede betrouwbare en presentabele profeet. Als zodanig maakte hij dus furore en werd hij in New York voortdurend geciteerd. En dus op de Nederlandse universiteiten, want die waren volgend. Maar in Rusland waren er toch, die niet volgden. Ene Putin. Bijvoorbeeld.