Het heeft mij altijd verbaasd hoezeer het regentendom destijds in 2002 professor Pim haatte. En hoe huichelachtig het was bij de voortgezette ontkentenis, ja, totale loochening, van die emotie. Die van het beeldscherm in de huiskamers afspatte. En hoe zalvend het betoogde dat het handelde in het belang van de democratische rechtstaat als het trachtte duidelijk te maken hoezeer deze prof staatsgevaarlijk was, waarbij niets, maar dan ook niets geschuwd werd aan redengevingen, hoe krampachtig en fictief ook.
Van hoog tot laag liep deze groep belanghebbenden hysterisch te hoop tegen deze man die zo moeilijk plaatsbaar was. Omdat hij werkelijk buiten iedere realiteit leek te staan waarin zijn bestrijders deelden, onderling. En die realiteit was toch dat deze lieden krampachtig wilden vasthouden wat ze meenden veroverd te hebben: de actuele staatsmacht inclusief het bijbehorend geweldsmonopolie ter fine van rechtshandhaving.
De prof werd vaardig geacht hen dat te ontroven, volledig, op korte termijn en uiterst effectief met beslissende gevolgen. De prof moest werkelijk tovermacht bezitten om alles te kunnen verwezenlijken wat zijn tegenstanders hem toedichtten. De gedachte was dat de prof schuldig stond aan een toeleg die de Heksensabbat nabijkwam. Wim Kok, Ad Melkert, Marcel van Dam, Paul Rosenmöller kwamen opmerkelijk eendrachtig ook bezwerend in het journaal van acht uur waarschuwen tegen deze man die eigenlijk plannen had waarbij die van Adolf Eichmann, de organisator van de massale Jodentransporten in Centraal-Europa na 1942, kinderspel waren.
Waar haalden deze regenten het vandaan? Een raadsel. Al tartte Pim vaardig. Maar nog niet eens het bloed onder de nagels vandaan. Pim bleef rellen, zeker, maar niet zonder humor en zelfs burlesk. Maar dat deze duivel in mensengedaante ten uiterste bestreden moest worden, dat was hun allen duidelijk en daartoe riepen zij op. Deze onvoorstelbare haat is thans overgedragen op Wilders.
De merkwaardige morele vernietiging van Plasterk is symptomatisch voor deze Freudiaanse overdracht, want Plasterk en ieder die in diens sporen treedt zijn slechts substituten van de figuur van Wilders die eveneens uit het politieke zenit verwijderd moet worden tot iedere prijs. En Wilders moet niet plat gemaakt worden. Hij dient verwijderd. En alle middelen zijn geoorloofd, want het doel vereist zulks. Dat doel is het machtsbehoud. Van hen die Nederland al decennia naar de chaos leidden. Vastberaden. Strijdlustig. En niet barmhartig. Men walst iedereen plat die dat in de weg komt. Geen kabinet-Wilders. Of Wilders nu aan boord is of niet. Ieder schervengericht is daarbij acceptabel. Omdat praten geen zin meer heeft. Wat kiezers ook mochten willen. Men heeft dus niets geleerd. En ook dat is regenten eigen. Helaas.