Het bijvoeglijk naamwoord “supranationaal” impliceert dat van de verdragsluitende staten in dit opzicht afstand wordt verwacht van een deel van hun interne soevereiniteit. Ze dragen die onherroepelijk over aan een verdragsorganisatie. Zoals je bij de Europese Unie dat als lidstaat soms ook moet, waar het gaat om het ecologisch beleid, de fraudebestrijding, de monetaire politiek en de consulaire betrekkingen. In Europees verband spreekt men van een onherroepelijk overdrachtsbeginsel of conferralprinciple.
Het is een neologisme dat geen Brit herkent. In de Unie zet dit beginsel de staten onderling vaak op scherp, vooral wanneer de overdracht géén exclusieve grondslag heeft in de oprichtingsverdragen van de Europese Gemeenschap die nu samengevat zijn in het Verdrag van Lissabon, dat géén grondwet is, maar een reconsolidatieverdrag van de oorspronkelijke institutionele verdragen zoals dat over de instelling van de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal, EURATOM, de Europese Acte zelf met de fundamentele burgerschapsrechten in de Unie, de Schengenovereenkomsten en de monetaire verdragen. In de Unie levert dat principe al heel veel moeilijkheden op, op de werkvloer zelf en bij de rechtspraak.
Maar zeker zal een hechte fiscale samenwerking tussen de VN-Charterpartijen ook niet zonder zo’n overdrachtsbeginsel in rechtsnormatieve zin kunnen. En dat zal problematisch zijn, omdat men bij een dergelijk mondiaal te beramen samenwerking te maken heeft met vier elkaar antithetisch bestrijdende rechtsblokken: het Angelsaksische, het West-Europees Continentale, het Islamitistische en het Oosterse Blok. Die blokken schuren en botsen tegen elkaar als tectonische platen. TKB zal deze blokvorming inzichtelijk moeten cartograferen zoals je dat ook kunt doen met linguïstische blokken, religieuze massieven en collectief gedeelde inculturaties waarvan de mensheid zich in het dagelijks leven zo goed als nooit toereikend bewust is. Deze massieven en blokken zullen steeds trachten onderling de overhand te krijgen en te houden.
Zoals dat bij de taal ook het geval is zodra men internationaal moet opereren. TKB zal de juridisch-fiscale consequenties van deze voortdurende blokvormingen ook moeten inventariseren en aan de hand daarvan verschillende modelovereenkomsten moeten opstellen, met open einde delegatiebepalingen naar uitvoeringsarrangementen. De resolutie van de VN van december 2022 geeft daarvoor een richtlijnen of parameters. Dat was ook niet te verwachten en dat zou ook veel en veel te veel losmaken. Maar dat betekent niet dat men in den blinde naar de mazzel moet tasten. Men kan wel degelijk via lichtbakens paden uitzetten die begaanbaar schijnen, waarbij juridisering en commerciële pragmatiek elkaar wederkerig in de ban houden.
We hebben overigens daarbij voorbeelden, die ons kunnen leren hoe het wel en niet moet. Daarbij kan de tocht naar Golgotha die het ontwerp van de International Law Commission (ILC) betreffende een internationaal wetboek van straf- en strafprocesrecht in 1946 moest afleggen tot 1998 – het jaar van de fixatie van het Statuut van Rome over een Internationaal Permanent Strafhof – een leidraad zijn. Deze tocht kende ook vele dwaal- en zijwegen en haar doelstelling was van den aanvang geen onderdeel van enige heilsgeschiedenis der mensheid. Dat doel was een hof te krijgen dat kon gelden als opvolgster van het Militaire Tribunaal van Neurenberg 1945-1952. https://gerardstrijards.nl/erfelijke-procesdefecten/ Een Angelsaksisch Hof. En dus een hof dat voor een statenmeerderheid in 1946 al reeds daarom niet echt aanvaardbaar was. Die meerderheid dorst dat niet te getuigen. https://gerardstrijards.nl/trinidad-tobago-neemt-in-1993-de-leiding/
Dat zal nu totaal anders zijn. En daarom zullen veel fiscalisten van de commerciële consultancy bedrijven menig veer moeten laten. Ze zullen worden gepluimd. Dat houdt in dat de poelier de veren van het hoen kundig uitplukt terwijl het dier nog stuipig naspartelt. Dat houdt dus niet in, dat men een pluimpje krijgt. Het is dus een onderwerp dat menig westerling niet zal bevallen. Maar zonder pluimen geen thanksgivingsday. Dat leert Het Westen ons ook. https://gerardstrijards.nl/herbezinning-over-de-grondslagen-van-het-volkerenrecht/ En daarom moet deze keer Den Haag terughoudend zijn. Dus niet beginnen met aan te bieden dat het een universeel fiscaal hof wel wil doen zetelen. https://gerardstrijards.nl/haags-enthousiasme/