Het moet duidelijk zijn dat de uitdaging om te komen tot een basiscodificatie van een werkelijkheid van supranationale fiscaliteiten alleen beantwoord kan worden op basis van de uitwisseling van de startposities die de staten, landen, naties, volken en organisaties daarbij – bij die verwezenlijking – willen in nemen. En dat kan in eerste instantie alleen als de beoogde instrumentmakers bereid zijn zich op te stellen op afstandelijkheid van de Verenigde Naties en dus van de Organisatie tot Economische Samenwerking en Ontwikkeling. De OESO, zoals het Nederlandse acroniem voorlopig luidt.
(OESO; Frans: Organisation de coopération et de développement économiques, OCDE, Engels: Organisation for Economic Cooperation and Development, OECD), een internationale organisatie waarin 38 landen samenwerken om sociaal en economisch beleid te bespreken, te bestuderen en te coördineren. Het hoofdkwartier is gevestigd te Parijs. En deze OESO heeft zich natuurlijkerwijs steeds zeer Trans-Atlantisch opgesteld. Ze begon immers als wederopbouworganisatie voor in puin liggend Europa in 1947 en aanvaardde de daarbij gul toegestoken hand van Washington, de ultieme bevrijder van het Avondland. In 1961 werd de organisatie hervormd naar de huidige OESO, waarvan ook niet-Europese landen lid konden worden.
Sinds 1 juni 2021 is de secretaris-generaal van de OESO de Australiër Mathias Cormann. Voordien was dit de Mexicaan José Ángel Gurría (2006–2021). De Belg Yves Leterme was adjunct-secretaris-generaal van september 2011 tot juni 2014. Zijn voorganger was de Nederlander Aart Jan de Geus (februari 2007–september 2011). De organisatie is ook bekend als statistische organisatie met onder andere de Better Life Index. Het gaat dus om overwegend welvarende landen die hun concurrentieposities hebben weten te consolideren en uit te bouwen, te beginnen via het enorme financiële injecties die het Marshallplan in het vooruitzicht stelde aan failliet Europa. De OESO moest dus manus ministra (willoos werktuig) worden, reeds door haar ontstaansgeschiedenis, van Washington. Toen nog acceptabel als de trustee of mankind, al heeft dat door de Koude Oorlog niet lang geduurd. Na de Sovjet-overweldiging van Tsjecho-Slowakije in 1948 kwam een paranoia-spiraal op gang tussen West en Oost. En stil staat die nog steeds niet. Zie voor de tijdslijn: https://gerardstrijards.nl/presentaties/2/ Nederland in de Koude Oorlog 1849-1989, veertig paranoïde jaren in vier voordrachten dd. 7/22/2023.
In 1961 werd de organisatie hervormd naar de huidige OESO, waarvan ook niet-Europese landen lid konden worden. Een pressiegroep van de rijkere staten. Die Trans-Atlantisch bleven georiënteerd.
Laten we dat niet vergeten. En laten we daarom als Nederlanders elkaar niets wijsmaken. De beide organisaties, VN en OESO houden elkaar wederkerig in de strikte ban. Wanneer men nu de pijnpunten die onvermijdelijk zijn voor de herdefinitie van de supranationale fiscaliteiten en de daarbij te belijden principes wil fixeren en in prioriteitsorde opstellen, voorzien van toelichtingen, procesfaseringen onderhandeling technisch gezien, wetsbesluiten in concept nopens de strafbaarstelling van grondslaguitholling en winstwegsluizing (Basic Erosion and Profitshifting, de BEFS), belastingontwijking en belastingontduiking, de fiscale te ontwerpen rechtsmachtkringen en nieuwe rechtshulpinstrumenten mét de bijbehorende instituties, dan moet men de VN en de OESO tijdelijk op afstand stellen zonder hun existenties de misachten of te misprijzen.
Alleen dan kan men komen tot een neutraal, breed aanvaardbaar, stelsel voor de doorontwikkeling van een supranationaal fiscaal systeem, aanvaardbaar voor een belangrijke statenmeerderheid. De tussenkomst van een private stichting als Tax Knowledge Development (TKB) gesubsidieerd uit private bron kan daarbij behulpzaam zijn. Als waterscheiding tussen Angelsaksische systemen die de wereld overweldigden en de andere wetssystemen en jurisprudentiële lichamen met supranationale gezagskringen. Alleen dan kunnen de preliminaire gedachtenwisselingen essentieel neutraal afgewikkeld worden, al zal het bloed van Het Westen steeds kruipen waar het niet kan gaan.