Binnen de macho-cultuur van de bobo’s van de Unie was het voor Ursula niet makkelijk om zich als een soort generalissimo van een niet bestaande Europese Defensie-associatie te positioneren. Ze ervoer meteen tegenkanting, omdat de EU-constitutie nu eenmaal de Unie niet definieerde anders dan als commerciële handelsassociatie met een uniforme douanetarifering, een sturing naar schaalvergroting van het handelsdebiet en consolidering van een interne monetaire politiek. En dat laatste nog maar zeer gebrekkig.
Daarbij gold dat de lidstaten rechtsstatelijke tradities, borgen en grondrechten gemeenschappelijk identiek erkenden en ook een zekere commune cultuur die overigens wijselijk niet nader omschreven werd en waaraan in ieder geval geen rechten waren te ontlenen. Toch verkoos Ursula een defensiespecialisme te ontwikkelen als ware ze een soort analoge NAVO-chef van een niet bestaande militaire alliantie. Dat werd Ursula ook wel meermalen te kennen gegeven door de commissarissen die ze voorzat en door de juristen die het juridisch gemeenschappelijk erfgoed, het acquis van de Unie, zeiden te bewaren. Ursula volhardde. Wat haar profiel voorlopig niet ten goede kwam. Ze werd vaak officieel als eigenlijk irrelevant, een ornamenteel monster zonder waarde, weggezet, nog niet eens in het nette.
Een voorbeeld. Tijdens het bezoek van Von der Leyen en de voorzitter van de Europese Raad Charles Michel aan Turkije op 7 april 2021 was ze als commissievoorzitter een van de protagonisten van een diplomatiek incident. Toen Von der Leyen en Michel de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan ontmoetten, stonden in de ontvangstkamer maar twee stoelen klaar in plaats van drie. Michel ging meteen zitten in de stoel naast Erdoğan, terwijl er voor Von der Leyen kennelijk geen stoel was, en zij dan maar plaatsnam op een sofa tegenover de Turkse minister van buitenlandse zaken. Het protocollaire incident, waarbij Von der Leyen volgens sommige verslaggevers het slachtoffer was van seksisme, werd beschreven als sofagate. Het was pijnlijk. Voor de Unie. En voor Ursula.
Michel werd later niet teruggefloten door zijn collegae binnen de Europese Raad die dat best hadden kunnen doen. Reeds omdat hier het prestige van de Unie extern beslist in het geding was, want deze belachelijke vertoning sprak zich wereldwijd snelstens rond en veroorzaakte veel gegrinnik en niet eens alleen in de Islamistische wereld. Vermoedelijk kwam daarom Ursula in de versnelling voor wat betreft het uitdragen van haar zelf bedachte militaire missie voor de Unie. Want duidelijk was op dat moment dat de USA al veel eerder de reeds genoemde Victoria Nuland (ook wel gespeld: Newland) eigenlijk ook maar mandaatloos wat deed rondtobben in de Ukraïne, zonder officieel aanvaarde geloofsbrieven vanwege het Witte Huis ter gelegenheid van de kabinetsformatie in de Ukraïne. Zulks nadat de USA de Maidanrevolte had omhelsd als een eerste aanzet voor regulier geregeld interstatelijk overleg met de USA over de regeringsvorm. Wat die Nuland kon, kon Ursula ook.
Tijdens de regering-Obama werd Victoria eerst benoemd tot speciale gezant voor de conventionele strijdkrachten in Europa. In de zomer van 2011 werd zij woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. In mei 2013 werd zij genomineerd als staatssecretaris voor Europese en Euraziatische Zaken. In september 2013 werd zij ingezworen. In een geheel nieuwe functie waarin Victoria kennelijk een eigen realiteit mocht scheppen. In 2014 speelde zij, eigenlijk niet eens op de achtergrond, een prominente rol in de gebeurtenissen in Oekraïne.
In een telefoongesprek met de toenmalige Amerikaanse ambassadeur uitte ze haar frustratie over de aarzelende houding van de EU ten aanzien van wat toen de prodemocratische Maidanprotesten werden genoemd. Ze maakte daarbij de opmerking “Fuck the EU”. Het telefoongesprek lekte uit wat leidde tot een kleine rel. Ze telefoneerde flink. En werd door de geheime dienst van de Russische Federatie afgeluisterd. Uiteraard. Het was een makkie, want de gesprekken waren en clair. Victoria noemde namen voor de beoogde ministers. Bewindspersonen, die de integratie van Oekraïne in het Europese veiligheids-, economische en juridische systeem alsmede verbetering van de wederzijdse betrekkingen met andere staten en het uiteindelijke lidmaatschap van de EU en de NAVO zouden willen begunstigen tegen flinke betalingen die de CIA in het vooruitzicht stelde. Hier werd duidelijk hoezeer Washington de Unie zag als instrument voor de door de USA beraamde geopolitiek gericht op wereldhegemonie.
En toenadering tot Het Westen, waaronder West-Europa en Gods Eigen Land. Luister onder meer https://www.youtube.com/watch?v=JoW75J5bnnE De toeleg is duidelijk. De USA breekt in op de staatsrechtelijke regels van de Ukraïne met medeweten en ondersteuning van de zendstaat. Ze ging te ver, omdat deze conversatie en telefonische consultatie wereldwijd viraal ging. Maar anders had Het Witte Huis in dankbaarheid de resultaten verdisconteerd. In januari 2017 nam ze op verzoek van de nieuwe president, Donald Trump, ontslag. Kort daarvoor had Nuland haar lidmaatschap van de Republikeinse partij opgezegd, en sloot ze zich aan bij de Democraten. Men kon dus zonder verdragsbasis en in strijd met het volkerenrecht best ver komen. Dat zal Ursula daarvan geleerd hebben.