Hier in Den Haag is niet helemaal duidelijk wat voor seizoen nu aangebroken is. Even was het echt warm. Met lange wandelingen voor mij, want ik had gezelschap uit de provincie dat Den Haag echt leuk vindt. Ik woon voor dat soort tochten goedgelegen. Ik wandel graag de tocht die Vincent van Gogh maakte, bijna dagelijks, toen hij dicht bij zijn broer Theo wilde vertoeven die een kunsthandel uitbaatte op De Plaats, waar nu het standbeeld van Johan de Witt staat met als sokkelopschrift: ”Hij was een volmaakt Hollander”.
Vincent was op zijn eigen wat obsessieve wijze verliefd op Scheveningse Sientje, een prostituee. Vincent wou Sientje verheffen. Door, onder meer, met Sientje te trouwen. Sientje leed al aan de volksziekte tuberculose. Omdat destijds die ziekte nog niet als hoogst besmettelijk was geboekstaafd door medici had Sientje een zeer risicovol beroep voor haar klanten. Want bij de kostprijs van één beligging en berijding zal ook wel zoenen zijn inbegrepen. Vincent wilde Sientje redden.
Hij ging daarom steeds van zijn logement aan de Badhuisweg naar Sientje om haar betere gedachten bij te brengen en open te staan voor Gods genade. Vincent beklom daartoe onder meer het Hubertusduin. En daalde af naar de laan op Scheveningen. Hij was welkom, want Sientje nam zijn goede bedoelingen wel aan. Maar trouwen wilde ze niet.
Poseren wel, en dat heeft Sientje toch ongedachte roem geleverd tot in onze dagen. Ik vertel dat mijn wandelgenoten. Zijn er kinderen bij, dan willen ze een wafel of ijs. De toezichthoudende ouders en oma’s onderhandelen daarover. En latenmij geduldig uitrazen over Sientje en hoe het allemaal kwam. Bij het Westbroekpark is een ijsje te bekomen. Dat geeft de burger hoop. Even zomert het. Maar niet langer dan het ijsje likkens breed en lang is. De weg terug geschiedt zonder wafels. Zodat er haast is thuis te komen. Want daar zijn wel wafels.