De gedachte zou kunnen zijn, om de Assembly of States-Parties in te doen stemmen met een resolutie waarin het Permanente Hof wordt opgedragen zich de rechtsmacht aan te trekken die nodig is om deze IS-strijders universeel te vervolgen, berechten en te bestraffen. De redactie van deze resolutie zou dan heel zorgvuldig zó moeten worden ingericht, dat duidelijk is dat de Assembly zich niet beweegt op het terrein dat ingevolge hoofdstuk VII van het Charter van de Verenigde Naties is voorbehouden aan de Veiligheidsraad. Die Raad immers kan Ad Hoc-tribunalen oprichten met universele rechtsmacht als maatregel om een dreiging voor de wereldvrede wereldwijd te beëindigen of in te dammen. In de zaak-Tádic heeft het Joegoslavië-tribunaal dat geaccepteerd. Zie de blogs vanaf 20/04/2022.
Die bevoegdheid heeft het Permanente Strafhof nu óók, want het nam de rechtsmacht van dat Joegoslavië-tribunaal gaaf over – wat men ook van deze absorptie-constructie verder moge vinden. Zie blog 27/04/2022. Het is nu rechtsgeldige en verbindende jurisprudentie. Het kan als zelfstandige rechtsmacht-entiteit deze jurisdictie over de IS-strijders uitoefenen als de Assembly deze aan dat hof opdraagt. Het vindt dan in hoofdstuk IX van het Statuut van het Hof een breed scala van rechtshulpvarianten die het van alle staten, die ook VN-charterpartij zijn, kan vragen. Ook arrestatie, voorlopige detentie en overdracht van de verdachten van IS-feiten. In deze resolutie moet naar dat hoofdstuk uitdrukkelijk doorverwezen worden. Omtzigt kan die resolutie opstellen: hij is als volksvertegenwoordiger bij het gastland stellig bevoegd om zulks te beproeven, al zal buitenlandse Zaken dat vermoedelijk niet prettig vinden.
Nederland immers is gebonden als gastland de rechtsmachtclaims van het Hof te erkennen, mits bekrachtigd door de Assembly, overgenomen door de Openbare aanklager Khan en bevestigd door de rechtsingangkamer. Het Statuut geeft precies de regels op voor deze bekrachtigingen. Worden de IS-strijders vervolgd en komt het tot een veroordeling, dan moeten de partijen die het Hof erkenden deze eindgewijsden positief tenuitvoerleggen krachtens erkenningsovereenkomsten (enforcement-agreements) , waarbij zij zijn gehouden het Hof te zien als de hoogste nationale rechterlijke instantie van hun eigen nationale rechterlijke organisaties. Zo wil het artikel 103 van dat Statuut. Deze oplossing zal het Kremlin trachten te frustreren, omdat deze dan ook te zijner tijd zou kunnen worden ingezet ten laste van Putin en zijn camarilla inzake de oorlogsmisdaden in de Ukraïne. De Veiligheidsraad zou bij deze constructie links gelaten moeten worden. Hij zou gepasseerd moeten worden door het Hof als zelfstandige verdragsorganisatie zoals de Rijnvaartrechter.
Want in die Raad zit nog altijd de Russische Federatie als permanent vetogerechtigde. Het Kremlin zou deze verlammingsbevoegdheid onmiddellijk aanwenden, vermoedelijk ondersteund door China, dat het Westen gaarne te dezen iedere loer zou draaien die maar mogelijk is. De Assembly of ICC-states-parties zou het kunnen doen. Zeker. Het is theoretisch mogelijk allemaal. Praktisch komt er niets van terecht. Want noch Syrië, noch Irak, noch de Federatie en zelfs de Ukraïne zullen ooit overgaan, bij dit soort constructies, tot onvoorwaardelijke erkenning van deze rechtsmachtkring: ze accepteerden de universaliteit van het Hof in 1998 al niet en nu helemáál niet meer. Omdat zij het Hof zien als voorpost van de Angelsaksische Wereld. Die jurisdictioneel het westerse adversarial system probeert op te solveren aan de hele niet-westerse wereld ten detrimente van haar regeringsleiders, politici en militaire commandeuren, wier immuniteiten door het Hof meteen opzij gezet kunnen worden.
Vergis je niet: ook India, Pakistan, Saoudi-Arabië en Afrika zullen daaraan niet willen meewerken. Putin zal wellicht, nadat tienduizenden Russische dienstplichtigen in zijn loopgravenoorlog zijn doodgebloed, in een staatsgreep worden afgemaakt door zijn mafiose collegae. Over een wapenstilstand zal dan onderhandeld kunnen worden, op termen van een gegarandeerde neutraliteit van de Ukraïne voor zover dan nog onbezet. Dan zal het Kremlin bereid zijn kleinere misdadigers te laten berechten door het kangaroo-court in de duinen. Waaronder en passant, IS-strijders. Waar is Nederland toch in 1993 in vredesnaam aan begonnen met zijn gastland-offertes? Op hoogglanspapier. Een pracht brochure. Drukken, dat kan Nederland wel.