De buuf heeft, zoals u wel begrijpen zult, een moeilijke Goede Week achter de rug. Vanwege het voortijdig afsterven van Bokito. Dat gebeurde op woensdag. Zomaar. Hartfalen. Dat is deskundologisch vastgesteld. Het hart wordt nu waarachtig naar Londen opgezonden mét de darminhoud. Want Bokito was te jong om al aan het hart te overlijden, zei de NPO. Hij was nog geeneens van middelbare leeftijd. Hij moet aan stress hebben geleden. Veel verantwoordelijkheden drukten de manager van een gecompliceerde harem, zoveel wisten ze er in Diergaarde Blijdorp wel van. Daarmee werd niet zozeer gedoeld op de sereen bijeen groepende zwaar behaarde dames binnen de apentuin. Die gluurden besmuikt terzijde zo nu eens naar de viriel ronddreunende supergorilla die met beherende Ortskommandanturtred zo nu eens kwam inspecteren wie er deze keer bij het herdersuurtje van zijn gading zou zijn.
Neen. De stress kwam vooral van de doorgaans uitbundig uitgedoste dames die hun onderscheidenlijke fysieke climacterium niet geheel evenwichtig hadden weten uit te zweten. De beruchte overgang. Aan gene zijde van het pantserglas stonden deze vrouwen van middelbare leeftijd te glimlachen met hun speciaal voor deze visite aangebrachte permanenten, flonkerende accessoires en netkousen in pumps. Kloppend op het glas als de Heerser een gene zijde even opkeek. Daarbij schichtig zijwaarts glimpend, onderzoekend of dat gedonder met die fleurige types aan de andere kant van de glaswand nu al haast afgelopen was. Neen dus, vooral niet op de dagen dat de ENECO-familiekaarten had doen toekomen aan langdurige klanten bij deze energiemaatschappij in de Haaglanden.
Ik kwam er op die manier achter welke speciale relatie mijn buuf met Bokito had opgebouwd. Ik wist dat ze de diergaarde Blijdorp erg leuk vond. Dus nodigde ik haar en haar Rob uit. Lunch in de Euromast. Dan op naar Blijdorp. Leuke middag. Dacht ik. Niet dus. In het autootje bleek mij al van een vreemde spanning tussen beide echtelieden. Die liep op bij de aannadering van de immense apentuin. Daar wemelde het van de middelbare, wat dikke, vrouwen die hun mispassende lichaamscontouren extra nadruk wisten te geven door veel te bloemrijke patronen op de zomerjurken, waardoor de te zware billen en afhangende schouders beter opvielen in het genadeloze zomerzonlicht. Ja, er was schier geen doorkomen aan. Bij die ruiten dan. Waarachter Bokito ieder moment kon opduiken. Je wist het niet zeker. Maar het kón gebeuren. Bokito kon dan zelfs oogcontact zoeken. Dan had je even begripvol contact. Want de dames werden thuis niet recht begrepen in hun deerlijke vereenzaming nadat ze hun beste jaren hadden versleten aan de zakkige slijmerd die ze achterwaarts hadden gedirigeerd. Die stonden eendrachtig in het rozenperk. Rob ook.
Ik begreep nu ’s mans tegenstrevingen tijdens de tocht. Ik hoorde ook later voor het eerst wat er in Bokito omging. Dat was heel wat. Het was een gevoelige man, met een eindeloze diepgang. Dat deden de meeste kerels Bokito niet na. Dat konden ze geeneens. Dat kon Marijke, de buuf, heel erg goed illustreren. Ik had er niet van terug. Dat was ik ook geenszins van plan geweest. De hele Goede Week hebben er bij de buuf kaarsen gebrand bij het portret van Bokito met zijn handtekening. Op de radio was steeds Bachs eindkoraal: “Wir setzen uns mit Tränen nieder”. Uit de Matteus-passion. Dat hielp. Ook de NPO zag in, welke slag hier de heilsgeschiedenis der schepping onderging. Bokito wordt gelukkigerwijze opgezet. Helemaal. Voor educatieve doeleinden, zegt de directeur van Blijdorp.
Maar Marijke gaat er heen om haar Bokito eindelijk eens goed te kunnen vastpakken. En om hem eens recht in de glazen ogen te kunnen zien. Ik denk, dat ze niet de enige vrouw zal zijn die deze intenties tot een volwaardig einde zal weten te brengen. Later zal dan een witgejaste expert met ernstige blik, stethoscoop achteloos om de hals, op de verrekijk komen uit leggen, wat hier allemaal symptomatologisch voor consequenties aan te verbinden zijn voor de omgangsvormen tussen man en vrouw, binairen, transgenders, sekslozen en homo’s. En dat een aap daarbij leidraad moet zijn. Een mensaap. Een bezielde. Voor wie men zich geducht in tranen kan nederzetten, als hij vertelt waarom mensen gek zijn.