De heer Rinus Otte klaagt in het geciteerde interview in het dagblad van wakker Nederland – inderdaad: de Telegraaf, léés die krant, maar kóóp haar niet – steen en been over de complexiteit van de bij het Openbaar Ministerie aangebrachte strafzaken. Zie de pagina’s T30/T31 van dit prachtperiodiek van zaterdag 30 december 2023. Hij deelt mede: “We hebben het in de strafrechtsketen met z’n allen complexer gemaakt. We doen lang onderzoek en komen dan tot een uitgebreide tenlastelegging voor een verdachte. Dat kost veel onderzoekcapaciteit en levert vaak veel onderzoekswensen op van advocaten.” Let op het zinsdeel in de geciteerde volzin “met z’n allen”.
Deze uitdrukking bezigde Sonja Barend ook steeds, als ze haar veelbesproken praatprogramma’s bij de Vereniging Van Radioamateurs (VARA) op de verrekijk in beeld bracht. Over het onschendbare koningshuis, de bijmenging van fluoride in het drinkleidingwater, de verplichte vermogensaanwasdeling in het bedrijfsleven: dat waren dingen die we “met z’n allen” hadden gewild. Bij nader inzien was het dan steeds de Partij van de Arbeid (PVDA) die daarachter zat, dat kon je dan al merken aan het bevreemd wenkbrauwen fronsend auditorium in Sonja’s studio.
Dat gehoor was zorgvuldig door de VARA geselecteerd want Sonja kon niet tegen ongeregeldheden en rumoer als ze in het belang van het opmarcherend socialisme haar gasten flink beledigde en forse blijvende reputatieschade toebracht. Waaronder de heer Prof Dr Pim Fortuyn. Maar dat gehoor had best in de smiezen dat wanneer Sonja vaststelde dat we iets “met z’n allen” hadden gewild, er een onderwerp aan de orde was dat alleen gewild werd door de uiterst linkse vleugel van de PVDA. Marcel van Dam, de Brammen Stemerdink en dat soort lieden dus. De schreeuwlelijken van de rabiate minderheid die de tegenstanders lens vergaderden.
Zo is het nu ook met wat de heer Otte hier te berde brengt, met zijn referte aan wat we met zijn allen gewild hebben. Want de veroorzaker van deze grenzeloze en onnavolgbare complexiteit die van strafzittingen een ritueel maakt waarbij een pontificale hoogmis in de Sint-Pieter te Rome een kinderspel is qua liturgie, is geheel te weeg gebracht door de dogmatische rechtspraak van de Nederlandse rechterlijke macht. Dat geldt voor de onnavolgbare rechtspraak over het onrechtmatig verkregen bewijs, de uitsluiting daarvan bij de bewijsredeneringen, de motiveringsvereisten van tussenbeslissingen, de gronden van niet-ontvankelijkheid in de strafvordering van het Openbaar Ministerie, de schorsingsgronden van een rechtsgeding, de strafmaatmotiveringen en de weerleggingen van schulduitsluitings- en rechtvaardigingsgronden.
Daar heeft die rechterlijke macht een Mandarijnenwetenschap van gemaakt, waar ook meester Fu van zou opkijken. En dat heeft de noodzaak geïntroduceerd van pro-forma-zittingen die het karakter hebben van Angelsaksische statusconferenties. Dat heeft de derde macht gedaan, de rechterlijke dus, zonder enige democratische legitimatie. Dus wat nou “met z’n allen”? Dat vraag ik u af, mijnheer Sonnenberg.