In de ons omringende Europese landen is de daadkracht van de nationale regeringen, vergis u niet, óók ingekrompen tot een angstvallige houding van afwachten. Vooral niet vóór de troepen uitlopen. Dus vooral niet leiden, Terwijl Macron, Scholz, Habeck, Ernst, Baerbock zo verschrikkelijk graag proberen te poseren als ideologische gidsen. Maar de sluipende macro-economische en geopolitieke wijzingen die zich sluipenderwijs voortzetten geheel buiten de Europese Unie om en alleen bipolair tussen enerzijds Azië voorshands en het voormalig Angelsaksisch rechtsmassief anderzijds krijgen ze nationaal daartoe maar niet goed in beeld ook omdat ze van zichzelf een volkomen verkeerd historiografisch zelfbeeld hebben geschapen na eeuwen chauvinistische nationale geschiedschrijving. Voor Engeland geldt niet anders.
Ik spreek opzettelijk over Engeland. Want Groot-Brittannië bestaat niet meer sedert Boris Johnson in belang van een elite die eigenlijk geen bestaansrecht meer heeft aan de middenklassen een uiterst nadelig BREXIT-arrangement heeft opgesolferd. De midden- en werkersklassen (“working classes”) bestaan nog echt wel. Maar ze staan niet langer vijandig tegenover elkaar onderling, doch voeren langzaam een merkbare fronde tegen deze achterhaalde elite, die, net als in Nederland, het contact met de maatschappelijke lagere strata volledig is verloren, zoals Rutte en Kaag. Ik geef u op een briefje – dat overigens niet veel waard is – dat de Ieren, Schotten, Welshmen, de bewoners van de Kanaaleilanden en de beperkte overzeese protectoraatgebieden die het Empire destijds nog even mocht blijven koesteren in 1945 het Britse Gemenebest best snel gaan verlaten omdat ze consulair-handelstechnisch er nog alleen maar last van hebben.
De Engelsen zijn nog wel bereid voorlopig even te vergeten wat Tony Blair ze geflikt heeft in zijn streven om de evenwaardige bondgenoot van George W. Bush te worden bij de verdoemelijke agressie-oorlog in het Midden-Oosten tegen Saddam Hoessein. Maar de Schotten niet. Makron heeft met dezelfde soort schaduwen te rekenen die hun duistere plekken nog steeds uitslaan naarmate meer boven tafel komt. Hij gaat ook daarom nog wat te verantwoorden hebben als regeringsleider. Het duurt heel erg lang voordat het massale electoraat erachter komt hoezeer het door de libertaire volksleiders in naam van het kosmopolitisch neo-liberalisme steeds weer door verkeerde narratieven misleid is waarbij de spontane intentie bij deze leiders steeds ontstaan is op de humuslaag voor de angst die hen beving toen zij staarden in de ontzagwekkende gloed van de veenbrand die in het collectief volksbewustzijn smeult.
De brand veroorzaakten zij in hun weergaloze achteloosheid, veroorzaakt door de arrogantie van de macht, de macht, die hen status, positie, competentie en legitimiteit verschafte om de ene leugenachtigheid aan de andere arglist, samenweefsels van verdichtsels en valse hoedanigheden te rijgen. Denk toch even aan Wim Kok, de socialistische premier, die ons in de vroege ochtend ronduit mede deelde dat Nederland in oorlog was met de As van het Kwaad. Via de verrekijk. Niet in het parlement. Waar dat constitutioneel toch het eerste had gemoeten. Herinnert u zich het nog? We vergeten zo vaak zoveel dat later immense exponentiële gevolgen zou hebben. Ik weet het nog goed. Ik zat in mijn keukentje, verbijsterd te kijken naar de verrekijk waarin onze Wim het staatsmanachtig uitserveerde als gevolg van rijp beraad en voordacht op interstatelijk niveau. Niet dus. Een oprisping: hij wilde mee doen, onze Wim. Nederland op de kaart zetten. Zonder ook maar te weten bij benadering welke kaart. Jan Pieter Balkeneinde deed niet anders, dat moet u zich toch ook herinneren. En Rutte eveneens.
Alsof het ging om de aanzegging wie vandaag aan de beurt is om de vuilnisbak buiten te zetten. Maar de regeringsleiders van het zo intens representatief-democratische Europa deden het ook, hoor. In dezelfde bewoordingen. Op dezelfde tijd. Op de gronden die Bush en Blair uitserveerden: dat Hoessein massavernietigingswapens ging inzetten van chemische aard tegen Het Westen. Terwijl hij zelfs de ingrediënten daartoe niet tot zijn beschikking kon hebben. Blair geeft het in zijn memoires nog achteloos toe. Dat is de psychopatiforme uitwerking van de arrogantie van de macht die mensen absoluut kunnen uitoefenen zonder volkscontrole. Die ook niet kwam. Nergens. Nooit. Blair is niet opgesloten in de tower wegens contempt of parlement.
De macht van Lord Acton als absoluut corrumperende toxe bij beleidsbeslissingen. Maar een complot, daar hoeft u volgens mij in dit opzicht niet aan te denken. Het gaat om mensen die luid zingend – de paden op, de laden in, voortuit met flinke pas! – verder het moeras intrekken van de Peel omdat ze al lang de weg kwijt zijn. Dat deed onze Akela Sondervan altijd als ze niet meer bij het spoorzoekertje-spel onze Sint Sebastian-horde over de kneukelbruggetjes leidde tegen valavond, voorgevend dat we op Stratum koersten. We moesten daarom in Deurne de bus nemen. En kregen thuis verschrikkelijk ervan langs.