Of Wilders nu wel of niet die aangifte doet en of het Openbaar Ministerie deze inderdaad ontvankelijk acht en vervolgens tot vervolgingsbeslissingen overgaat – waaronder onvoorwaardelijk sepot – het komt nu niet meer goed tussen GroenLinks/PVDA en PVV. En dat terwijl het actieprogramma van de PVV veel punten bevat die ik puur socialistisch acht. Zelfs de immigratiestop die Wilders wil heeft een zodanige verlichting van de intense druk op de collectieve sector ten gevolge dat ze in dat opzicht voor Henk en Ingrid positief uitwerkt.
Want het is volkomen onzin om de immigratiegroepen alle voor te stellen als intense verrijkingen voor de Nederlandse samenleving. Dat is niet zo. Het duurt drie generaties voordat immigranten uit derde landen inderdaad een integratief patroon kunnen opbrengen en niet blijven verwijlen in parallel lopende culturen die óók nog eens van overheidswege gesubsidieerd worden. En zwaar. Zodat ook daarin diverse inverdieningsmodellen zijn ontstaan voor de flankerende zorgbegeleiders. Die alles eraan zullen doen om deze stop te voorkòmen.
Dat deze onmiddellijk moet worden ingesteld kan slechts via een ingrijpende wijziging van de vreemdelingenwetgeving zoals in 1993 gestart en helaas abrupt geëindigd krachtens de Wet-Cohen van 2000. Ik doel dus op de beginselwetgeving, kenbaar onder nr 22735 van de Kamerstukken 1992-1993. Deze wetgeving vormt een tijdelijk kader voor zo’n stop. Ik ging er uitvoerig op in. https://gerardstrijards.nl/aanpak/
Wanneer de huidige formatie mislukt – en daar heeft het alle schijn van – dan is theoretisch de weg vrij voor Timmermans. Maar Timmermans heeft zich zo gekrenkt, verongelijkt en schamper opgesteld jegens de deelnemers aan de formatie – ook jegens de fractie NSC van Omtzigt – dat het vrijwel onmogelijk lijkt om toch nog een kabinet GroenLinks/NSC en wat splinterpartijen er dóór te drukken zonder dat er bloed uit de endeldarm komt. Want er is nu een parlementaire obstipatie ontstaan, zoals ik het hoorde formuleren door Maurice de Hond.
Men wil wel poepen en een kabinet in de vlakspoeler dumpen, maar het lukt niet door verengingen in het darmkanaal. Ondertussen regeert een demissionair roekeloos kabinet structuurloos en opportunistisch door. En doet Nederland allengs belanden in een oorlogstoestand. Al was het alleen maar door intentieverklaringen en beloften aan strijdende partijen die toch niet waargemaakt kunnen worden. Niet op korte, niet op middellange termijn. Verder: het getal van asielzoekers dat definitieve toelating vraagt tot Nederland en dus vol bijstandsgerechtigd wordt, is al jaren zoals de rijksoverheid steeds weer opgeeft, geen elf procent van de geregistreerde verblijfsgerechtigden. Het is vijfentwintig procent. Achtentwintig procent van de statuszoekers is verder tijdens de veel te langdurige procedures technisch onuitzetbaar.
Geen land wil ze hebben. Of er is geen land van oorsprong aan te wijzen, dat niet zodanig gedestabiliseerd is dat terugleiding daarnaar schending oplevert van artikel 3 van het Europees Mensenrechtverdrag. Zoals de Nederlandse rechterlijke macht dat artikel toepast. Deze getallen stijgen met de dag. Zoals de benzineprijs. Of het niveau van de zeespiegel. En verder weten we nog steeds niets over het getal van illegalen. We zouden het kunnen. Maar we willen niet.