Vanochtend zat ik om halftien al op mijn dak, want het was fraai, stralend weer. De zondagsklokken waren aan het luiden. Fraai vind ik dat. Er zijn hier bij mij in de buurt veel kerken met driegeluiden, die, wanneer ze losbarsten niet dissoneren. De lucht is dan doortingeld door klare klokkenklanken, zo dichtte een ouwe roomse rijmelaar ooit. Maar nu donderden er ook trommels dreunend dwars door heen, nog wel vanuit de verte, maar toch martiaal nader bijkomend. Veel stemmen, versterkt door luidsprekers, daartussendoor sirenes, schrille fluiten, dus echt vredevol was het nu ook weer niet. De klimaatactivisten op de A12 of Utrechtse Baan waren weer doende de blokkades te weeg te brengen, voor de tweeëndertigste keer, maar die plegen zich niet te doen ondersteunen door trommelende groepen, wier massaliteit onmiskenbaar was.
De activisten hadden nu te maken met confronterend optredende tegendemonstranten, waaronder een groep die de naam voerde Kick out the Rebellions. Dezen hadden via social media opgeroepen om zich bij hun groep aan te sluiten en kennelijk een soort weerkorps te vormen. Uit Duitsland, België en andere landen waren waarachtig ook personen op komen dagen, maar ook, ter versterking van de Nederlandse activisten, waaronder Duitse klimaatactivisten van de groep Letzte Generation. De politiemensen die dit alles in bedwang moeten houden zien er afgepeigerd uit, ook al, omdat hun inzet en die van de Mobiele Eenheden steeds ook elders in den lande door de burgemeesters worden gevorderd.
Deze ambtenaren doen bijna niets anders meer dan de openbare orde handhaven, overal, echt niet alleen ter hoogte van de tunnelbak van de Utrechtse Baan waarboven onder meer het bruggebouw van het Parket-Generaal loopt. Rondom deze bak heeft de burgemeester nu een soort zeildoeken afscherming doen plaatsen, zodat je niet kunt zien wat de activiteiten in de bak zijn. Wel klimmen de activisten kundig onder de zeildoeken door om in de bak te komen en zich daar met handpalmen en vingers via de afvoergaten in de potdeksels vast te lijmen, wat hun verwijdering buitengewoon compliceert. De tegendemonstranten zingen marsliederen die ik gelukkig niet kan verstaan, maken voorts obscene gebaren naar allen die er klimaat activistisch uitzien en hebben de bezadigde wijk Het Benoordenhout stadwaarts afgegrendeld op de T-splitsingen bij de Zuid-hollandlaan en de Utrechtse Baan, maar ook bij het kruispunt gelegen tussen Benoordenhoutseweg/Van Alkemadelaan/Laan van Nieuw Oost-Indië en het Willem Witsenplein.
Het houdt mede in dat ik bijna niet meer ongehinderd centrumwaarts kan fietsen door het Haagse Bosch, maar ook niet via die T-splitsing of het kruispunt bij de Raamweg. Lastig is dat wel, want ik moet juist nu veel naar het Haags Medisch Centrum. Aan Het Westeinde. De activisten zijn ervan overtuigd dat ze nu burgerlijk ongehoorzaam moeten blijven, want de aarde vergaat al merkbaar als ze dat niet doen. En dat is begrijpelijk, want de auto’s die in de vroege ochtend in de diverse files staan te toeteren om de stad in te kunnen – zinloos, dat amechtige geclaxonneer – veroorzaken een stinkende wasem waar een eenzame fiets niet ongeschonden doorheen komt. En het einde is nog lang niet in zicht. Opvallend zijn de logistieke steunpunten die de demonstranten zich weten te verschaffen bij hun acties.
Vanuit mobiele veldkeukens worden koffie, thee, hartversterkingen en flessen water gesleten. Maar ook folders en boekjes. Daarbij wordt niet op een knaak gekeken en vandaag zijn er ook gekruide worsten te bekomen. Voor de Duitsers, denk ik. Er zit veel knoflook en curry in. Maar anderzijds: een klimaatactivist verorbert dat alles niet. Dat kan hij ideologisch niet maken. Zou het voor de zakkenrollers zijn? Niet uitgesloten, er is vast wel een non- gouvernementele organisatie die deze beroepsgroep die door de structuren nooit een eerlijke kans heeft gekregen voorziet van substantiële leeftocht, want ook een zakkenroller is maar een mens. Vraag maar aan de Raad voor de Strafrechtstoepassing. Of Amnesty International. Dat is van alle markten thuis. En ook zo’n zakkenroller wordt toch maar ongevraagd natgespoten terwijl hij zijn beroep uitoefent. Daar mocht men weleens meer rekening mee houden. Er dreunen trommels door gans het land, dat was een marslied van de weerafdeling van de Nationaal Socialistische Beweging in de Nederlanden. Mooi tempo. Fijne melodie. Flink stampen.