Maar er is, ook in de tijden waarin de politiek schijnt stil te staan, altijd wel wát te bespreken in Den Haag. Aan de tafeltjes onder de bomen op het Voorhout en op de terrasjes van de Denneweg. Wie, o wie gaat onze volgende regeringsleider worden? Is dit het breekpunt der tijden, nu Marc Rutten zo plotseling verklaarde dat hij uit de politiek stapte, terwijl hij de week daarvoor op de Vrijdagse persconferentie, nog helemaal en volop premier van onze dwergenstaat, verklaarde dat hij best beschikbaar was als lijsttrekker voor de VVD? Krijgen we nu eindelijk dat nieuwe leiderschap dat Sigrid Kaag ons beloofde?
Maar wordt het deze keer vervuld door de heer Peter Omtzigt, wiens functie elders in het vooruitzicht was gesteld? Iedereen weet er het fijne van. Want iedereen is ergens toch erg belangrijk aan die tafeltjes en op die terrasjes. Iedereen heeft bijzondere connecties waarover hij eigenlijk niet spreken kan. Kijk: het is duidelijk dat er in dat weekeinde na die conferentie een soort coup heeft plaatsgehad in de VVD. De rechtse flank was Rutten nu eindelijk beu. Je hebt het niet van mij, maar die rechtse vleugel heeft Rutten de wacht aangezegd. Niets loste hij echt op. Vooral niet dat immigratievraagstuk. Maar ook voer hij verkeerd in het Ukraïne-conflict. Want de VVD wist dat dat de verkeerde kant op ging. Rutten hield niet voldoende afstand van die Zelensky. Weet je wel dat die vent een miljardair is? En weet je wel hoe die man aan zijn centen komt?
Dat deugt ergens helemaal niet. Die man is onderdeel, hou je vast, van het militair-industriële complex dat Europa vol de oorlog wil in duwen en eigenlijk de Koude Oorlog wil doen herleven. De welbekende bipolaire wereld. Dat kan Nederland niet hebben, man! Dus: Rutten kreeg te horen dat hij moest opstappen. Want anders, hou je vast, zou Kaag alsnog zorgen dat hij de langverwachte dolksteek van achteren tussen de schouderbladeren gedreven zou krijgen: D66 zou stemmen vóór een motie van wantrouwen tegen Rutten persoonlijk. Dan zou dus een reeds demissionaire premier nóg eens keer weggezonden worden, moet je nog peultjes?
En ja, dan zou Rutten ook niet meer in aanmerking komen om Jens Stoltenberg op te volgen, die zo temerig en lijmerig sprekende Noorse secretaris-generaal van de NAVO. Want dan zou Rutten te zwaar politiek beschadigd zijn, nietwaar? Dus koos Rutten met een brede blinkerende glimlach eieren voor zijn geld. Zo is het gegaan, en als het niet zo is mag de hemel op mijn harsens in elkaar sodemieteren, wat ik je brom. En omdat we dat geen van allen willen zien gebeuren, bestellen we nog een ronde koffie. Bij LUSSO, de Italiaan, naast de avondwinkel die altijd eigenlijk geopend blijkt. In de grote groene kruinen van de bomen op Het Voorhout kwetteren de halsbandparkieten heftig. Ze vliegen ruisend ineens op, als bij toverslag beroerd. Ze gaan even in een andere boom zitten, mystiek gedirigeerd door een opperparkiet die daartoe bevel heeft gegeven. Even ruist ook nog heilbrengend een regenbuitje neer, tokkelend op de luifel van Lusso.
Het is toch een mooie zomer, al zeggen we het zelf. Wel soms wat warm, maar dan gaan tijdig de hemelsluizen open, lekker is dat. Er fietsen, ook duchtig kwetterend, twee geheel in roze geklede dames voorbij. Of waren het toch kerels? Je weet het soms niet, tegenwoordig. Maar die Rutten, die is dus uitgespeeld. Dacht je niet? Zou in zijn plaats nu Frans Timmermans de volgende COVID-crisis vaderlijk gaan begeleiden? Die heeft toch alleen maar verstand van klimaat, die bebaarde socialistische mastodont? Weet die veel van immigratie, thermonucleaire oorlogvoering op locatie, de structurele functionele analfabetische ratio in het middelbaar beroepsonderwijs en van het hoogoplopende tekort op de rijksbegroting? Nee toch zeker? Nou, dan kan hij heel goed de volgende premier worden.