Deze formatie zal natuurlijk onderdeel van de Nederlandse parlementaire geschiedenis uitmaken. Nu, op dit moment, wordt deze formatie gezien als een unieke, buitengewoon gecompliceerde en ook wel wat infantiele gebeurtenis, kenmerkend voor een stuurloze periode in de Nederlandse staatkunde die geen weerga heeft. Onzin. Natuurlijk. We hebben hele rare formaties gehad sedert 1848.
We hebben er gehad dat de formateur nauwelijks meer over straat durfde omdat hij bevreesd was dat hij herkend en aangesproken zou kunnen worden als formateur. Dat hij die kwaliteit had en dat daarbij behorend doel was staatsgeheim in de wat overspannen verbeelding van de betrokkene, zodat hij alleen ’s nachts en achterom via het buurtgangetje bij een beoogd minister durfde binnen te dringen in diens private woning. Dat was Dirk Jan de Geer bijvoorbeeld. Die moest een kabinetsploeg bij elkaar zoeken terwijl de demissionaire premier Hendrik Colijn van niets wist en ook niet mocht weten — volgens De Geer dan.
Omdat de beide heren elkaar niet konden luchten of zien. Dat was terstond na de Nacht van Kersten. Toen het Nederlands gezantschap bij de Paus ineens werd weggestemd. Terwijl in het coalitieakkoord was overeengekomen dat de protestanten die in dat akkoord deelnamen juist dat gezantschap onverlet zouden laten. De Geer was in die dagen uiterst schichtig en had later nog heel wat uit te leggen, want hij zat in het kabinet dat Colijn voor de eerste keer als premier mocht leiden.
Nog bonter maakte het Van Schaik die de Freule Wttewaal van Stoetwegen vroeg of hij een paar dagen over haar flat aan de Laan van Meerdervoort mocht beschikken. Hij sprak met de verbijsterde Freule af, dat ze zouden doen dat de Freule jarig was en steeds uiteenlopende familieleden ter felicitatie zou ontvangen. Op verschillende dagen. Van Schaik zou steeds bloemen meebrengen. Met een kaart “Van Harte Gefeliciteerd”. Maar journalisten lagen op de loer. Ze zagen vanuit de verte dat die tekst op de handgeschepte dure kaart stond en zochten na wanneer de Freule haar geboortedag vierde.
En lieten toen telefonisch een hunner vragen of de Freule ook bereid was een kunstige taart te ontvangen ter gelegenheid van haar vijftigste van de vereniging tot hier heeft God u geholpen. Freule boos. Want ze was veel jonger. En ze was een flap uit. Vooral aan de telefoon. Ik kan nog wel even doorgaan. Niettemin vind ik de carnavalstamper Hoe Gaat-ie met de Formatie? Van de Avond Show van Arjen Lubach een verrijking van onze constitutionele geschiedenis. Omdat de coupletten de dwaasheden uit deze formatie zo fraai opdissen.