Op woensdagmiddagen had ik vrij van het lager schoolonderwijs. Dan ging ik met mijn vader mee als hij ter werving zijn inspectiegebied binnen trok: vooral in het akkerbouwareaal rondom de Peel had hij veel klandizie, maar zijn rayon strekte zich uit tot en met Roermond. Verder deed hij veel in de Acht Zaligheden, een kring van kerkdorpen rondom Eindhoven. Die streek zag ik veranderen, want daar ging men zich vooral toeleggen op de geïntensiveerde varkenshouderij. Deze bedrijven hanteerden een omloopsnelheid bij het opfokken van biggetjes tot slachtberen van drie tot vier maanden, waarbij echt geen kink in de kabel mocht komen. Daarbij werden zonder omwegen krachtige hormoonpreparaten gebruikt. De bijbehorende bedrijfsgebouwen deden echt niet landelijk meer aan, met de gigantische voedersilo’s, airconditioningssystemen, opslagplaatsen voor vaste voedselkoeken, spoelinstallaties, tractoren met aanhangers en transportwagens. Dat moest allemaal verzekerd worden en uiteraard liefst via mijn vader die aanmerkelijke geaccumuleerde provisies ving.
Sicco Mansholt ontwerper Europese landbouwpolitiek
Ik klom op de stalcomplexen om de hemelwatervoorzieningen, bliksemafleidingen en dakconstructies met ventilatiesystemen te bekijken en schreeuwde mijn bevindingen naar de kostwinner, die veel te corpulent was om zelfs maar op een trapleer te gaan staan. Hij kon het doorgaans best met de klanten en agenten vinden. Hij was niet vies van ritselen, dat wisten zij wel en ze waren ook zeker dat de gunning wederzijds was. Bij branden die vaak geweldig goed uitkwamen was het niet de inspecteur die zelf die kat aan het schijten bracht. Dus als moeder de vrouw de bijkeuken had verlaten werd dat met meer dan één hassebas bezegeld. Jammer dat Gouda zo nu en dan een hoofdinspecteur meezond, maar aangezien dat een zware alcoholist was had vader daar ook weinig problemen mee. Om elf uur was het al tijd om te besluiten dat men op één been niet kon staan. Om twee uur was dat gevoelen, na de lunch, nog krachtiger ontwikkeld, zodat vader en zijn superieur menig gevoelig lied aanhieven achter het voorruitje van de grijze Volkswagen-brilletje nadat zij mij bij de Sint Willibrordusschool hadden opgehaald, want ook die hoofdinspecteur was dan al niet meer bekwaam om een trappetje te beklimmen.
Het was oergezellig allemaal, vooral als we in Budel aankwamen waar nog veel meer grotere landbouwbedrijven verrezen, die mede de teelt van runderen tot debiet hadden. Daar waren dan geautomatiseerde en op den duur volledig computerbestuurde melkmachines te verastreren. In het café van mevrouw Van Kessel waar ook veel dienstplichtige Duitse jongens waren werden aan het biljart veel polissen uitgerold waarbij met een dik timmermanspotlood de vereiste rubrieken door klant en inspecteurs werden aangekruist, terwijl Heino via de Jukebox daverend verzocht dat zijn Jungen bald wieder daheim zou komen. Daarna was het tijd voor een schalkse Adamo die in het Luikerwaals een toekomstige schoonvader dringend verzocht iets te permitteren. Waarna de hoofdinspecteur de evergreen Toen wij uit Rotterdam vertrokken inzette, bijgevallen door de jeugdige Duitse krijgers die daar de NAVO vertegenwoordigden in grijze manhaftige uniformen die veel bekijks trokken van de Brabantse schonen.
Het was de tijd van opkomende immense welvaart en optimisme: alles kon tegelijkertijd en inééns. Zo was het maar net, wàt vader Drees daar ook tegen in dacht te brengen. Sicco Mansholt had er toch een betere kijk op dan deze ouwe duitendief, stelde een van de boeren behaaglijk vast. Hij dacht er dus serieus over om, nu hij toch voor een godsvermogen twee tractors had gekocht via de NCB ook maar die Mercedes-S vierdeurs erbij te doen voor zijn particulier genoegen want aan een boom zo vol geladen miste men één, twee, drie pruimpjes niet. Subsidie scheen bij de vleet verkrijgbaar uit Brussel, dat was nu het parool. De inspecteurs die deze aanwinsten gaarne verzekerden feliciteerden de gelukkige met zijn beter inzicht, dat toch haaks stond op zijn aanvankelijke gedachte dat vlijt met zuinigheid huizen bouwt als kastelen. Men verstond elkaar als vanzelf. Alleen was nu beter dat de hoofdinspecteur niet trachtte te biljarten, want dat groene laken kon wél stuk.