De populaire radiozenders in Nederland werden decennia geleden geteisterd door de populaire hits van Saskia en Serge. Een van hun meest gedraaide liedjes was Zomer in Zeeland. Het duo zong ook nog andere opbouwende liederen. Joop Stokkermans schreef vaak de muziek. En Joop was meester in zoet klinkende melodieën die je bijna niet meer uit je hoofd kon krijgen. Geweldig dus. Een collega van mij komt uit Walcheren. Daar woont zijn oude moeder. Die hij regelmatig bezoekt. Zoals dat een zoon betaamt. Ik rijd weleens mee.
De Zeeuwse Eilanden blijven per openbaar vervoer wat omslachtig bereikbaar. Trein in. Bus in. Maar je mist altijd een aansluiting. De frequenties van de openbare vervoersdiensten zijn niet hoog. Dus naar kleinere dorpjes, die toch de moeite waard zijn, ben ik echt lang onderweg. Walcheren heeft zijn geschiedenis nog best bewaard, al hebben de Duitsers en de westelijke geallieerden er sedert november 1944 nogal huisgehouden. Middelburg werd kapotgebombardeerd, tot twee keer toe, met langdurige branden als gevolg. Het werd wel opgebouwd, maar helaas in de zestiger jaren en toen had men weinig oog voor de details van restauraties zoals arduinen hoekstenen, zandstenen Vlaamse speklagen en al helemaal niet voor gotische montants en wimpergen, die men consequenter als overbodig maar weg liet. Je ziet dus meteen dat je te maken hebt met een gevelwand die de middeleeuwse rooilijnen wel volgt, maar die strak de zakelijke lijnen volgt van genoemde periode.
Een echte restauratie zat er niet in, Nederland was zich echt weer uit het faillissement dat de bezetting het land toebracht aan het opwerken. Het is dus heel wat dat men soms toch nog klok- en trapgevels heeft willen aanbrengen hier en daar. Maar het aanbrengen van een Maria Stella Maris in een zandstenen hoekmoulure, een piedestal met een gotisch baldakijntje en een kornette, dat zat er niet in. Jammer. Maar het centrum van Rotterdam heeft dat óók. Middelburg en Goes waren afgestampt met Duitsers. Ze deden hun best om hun reputatie waar te maken bij de kraampjes waar kibbeling met druipende frieten werden gesloten. Daar kunnen de oosterburen reeds vroeg in de ochtend heel wat van verstouwen, nam ik waar.
Vooral met indrukwekkende golven remouladesaus en in bier, aangereikt in een plastic maar tóch beslagen beker. Je kunt in deze combi niet van een “glas ”spreken. Bij het station te Middelburg staat zulk een eettent op de tweede brug. Ik ben er eens gaan zitten op de houten bank. Om te bezien hoe deze vakantievierders de inwendige mens versterken. Dat lukt ze best. Maar ook Nederlanders – Hollanders, gis ik – kunnen er wat van. Geen wonder dat obesitas de medische stand zoveel zorgen baart. Ik let er normaal niet op. Maar deze vakantievierders dragen minimale hesjes en korte broeken die de beschouwer – oplettend hoeft hij niet te zijn – weinig besparen. In Goes werd net de kermis opgebouwd rondom de middeleeuwse stadskerk, die ooit onder patronage stond van Maria Magdalena, de boetvaardige prostituée die Christus op Paasmorgen als enige fysiek mocht herkennen, begroeten en aanspreken op zijn verschijningsvorm.
Rondom de transepten waren de grote stellages in volle aanbouw, waarin en waarmee men zich, door tientallen meters omlaag te vallen of opgeworpen te worden dan wel in spontane versnellingen te doen brengen, een nieuwe heroriëntatie kan verwerven over de oogmerken van de Schepper nopens zijn Heilsgeschiedenis die verborgen ligt in ons stoffelijk bestaan. Je kunt opgetakeld worden tot de hoogte van de windvaan van de vieringstoren waarop ook de tijd wordt aangegeven.
Je ziet dan de koperen, groen uitgeslagen cijfers en wijzers zeer nabij, voordat je suizend weer aardwaarts keert. Ook hier heeft de Schepper niets nagelaten om de mens in staat te stellen de essentialia van dat Heil momentaan te doorgronden. Daar is deze kermis voor. En deze installatie in zonderheid. Daarom zijn de transeptpoorten van het bedehuis niet aannaderbaar. Dat is even niet nodig. Die boodschap verneemt men immers, de vaan kortstondig aanstarend om daarna gillend neerwaarts te storten. En daar in braken uit te barsten, want het bier is weer best.