Net naar de kerstmarkt geweest die op zeven december om vijf uur in de namiddag in een gierende, snerpende, oostenwind werd geopend. Het was toch wel druk, maar de wind ranselde de juiste stemming er toch duchtig uit. Thorbecke zat als vergramde bovenmeester terzijde aan zijn bureau, dat deel uitmaakt van het steeds weer bevreemdende monument dat vlak bij de Bodega “De Posthoorn” staat opgesteld.
Ik wijde er al menige Blog aan, sedert 22 februari 2022 op deze site. Omdat Thorbecke woedend zit te kijken naar de huizenwand aan het Toernooiveld, waar boven de dakranden een iel trappenhuistorentje uitsteekt. Daarover ging die Blog. En ook waarom Thor zo boos was en misplaatst.
Hij neemt ook nu weer geen deel aan het vrolijk feestgedruis van de kerstmarkt. Hij zit er opzettelijk met de rug naar toe. Terwijl er een geweldige walm hangt van varkensvlees aan het spit, erwtensoep, oliebollen, kaasfondue die werkelijk meurt op meters afstand, broodjes met knoflookrijke vleeswaren, Duitse Braadworsten, Hindoestaanse wierook en verder al datgene wat bij het kerstgebeuren los hoort te komen.
Er blijven steeds weer mensen staan, om onder het rokje te kijken van de gouvernante-achtige dame die als een soort schooljuffrouw op een bureaurand zit, de toeristen tot haar kruis inkijk verschaffend. Natuurlijk vragen Aziaten mij, wat zij daar doet en waarom ze er zo bijzit. En nog altijd valt mij een bevredigend antwoord bezwaarlijk. Ik zeg maar steeds, dat het maar kunst is. Dat is meestal voldoende. Ook voor bezoekers uit verre oorden.