Overal waar Ursula verscheen bepleitte ze een proxy-oorlog met de Russische Federatie, waarbij de militaire grondtroepen voorlopig nog wel door Kiew geleverd werden, maar waarbij het Urakïensche Leger overigens over de volle breedte – te land, ter zee en in de lucht – logistiek door de Unie werd bijgestaan. Gelet op Washingtons hegemoniale aanspraken overland – via de Oeral – naar Het Verre Oosten ter beheersing van wat China de Zijderoute was gaan noemen ter bevordering van het BRIXTblok dat inmiddels in de versnelling was gekomen was het geen wonder dat Witte Huis en Congress Ursula juichend binnenhaalde en dat Washington graag de oprichting van het Putin-tribunaal over Den Haag en ten laste van Nederland begunstigde.
Heel echt duidelijk was de USA-koers in dit opzicht niet, maar dat deed er kennelijk niet toe. Ik gaf al aan dat Nederland via zijn minister Hoekstra op 23 december 2023 in Congress deze koers onvoorwaardelijk toejuichte, waarbij hij Haagse faciliteiten die toch al beschikbaar waren graag ter beschikking stelde. Hoekstra kreeg er donderend applaus voor vanwege het Congres, dat zich ook realiseerde hoe goed het riemen snijden is van andermans leder. Hoekstra ging er kennelijk van uit, dat dit speciale tribunaal dan gebruik zou kunnen maken van alle forensische diensten waarover het Permanente Strafhof zou kunnen beschikken ingevolge diens statuut.
Hij volgde daarbij klakkeloos de geharnaste taal van Ursula die deze weg op 2 februari 2023 al fijntjes had aangewezen: zie https://gerardstrijards.nl/het-haagse-putintribunaal/ Daar bij was in ieder geval geen vooroverleg gepleegd met dat Permanente Hof noch met de Assembly van States Parties bij dat Hof dat ook de organieke zetelplaats heeft in Den Haag. Dat was wegens de haast even niet nodig. Maar daarbij wilden Hoekstra noch Ursula ook maar een momentje aandacht besteden aan het onomstotelijke feit dat de USA luidkeels hadden verkondigd sedert 2001 dat ze het Permanente Strafhof een Kangaroo-court vonden, Bush Jr. voorop, maar alle presidenten van de USA waren hem daarin toch persistent blijven volgen, al had Obama voor de wereldgalerij soms wat sussende geluiden laten horen.
Dat het Permanente Strafhof zelfstandig nog steeds geen volledige forensische diensten bezit en geen opsporingsteams was kennelijk maar een ondergeschikt detail waarover niet gezeurd moest worden evenals het feit dat Washington zich het recht bleef reserveren deze mogelijke diensten, te leveren door staten die het Permanente Hof wel onvoorwaardelijk erkenden – lees: Nederland – volledig, eventueel met wapengeweld te frustreren. Zie: https://gerardstrijards.nl/putintribunaal/ alsmede https://gerardstrijards.nl/jurisdictiekring-icc-x/. Dat waren Ursula’s zorgen niet. Ook al had de EU, waarvoor ze kennelijk te dezen optrad, het Permanente Strafhof als jurisdictie-entiteit volledig in maximale vorm, dus met een universele jurisdictiekring, erkend. Waarbij je je afvraagt, waarom destijds de Unie dat in 1998 al nodig vond.
Want wat had een handelsassociatie nu toch in vredesnaam – ja, juist uit naam van de vrede – te maken met een dergelijk hof dat zich niet met consulaire handelszaken bezighoudt? Ik wijs er overigens op dat destijds, tijdens de Rome-conferentie in 1998, de Unie die verklaring alleen maar aflegde omdat Nederland daar als gastland van dat Hof nota bene om gevraagd had. De zaak werd nog gecompliceerder, aan het begin van dit jaar toen Washington toch weer herhaalde dat het het Hof niet zou erkennen, nooit niet, en dat dus de arrestatiebevelen tegen Netanyahu en consorten voor oorlogsmisdaden begaan binnen de Gazastrook onrechtmatig waren.
En dat Washington niet alleen deze bevelen dus niet zou respecteren, ook als ze niet tegen Amerikanen waren gericht, maar dat Washington ook het geweldsgebruik dat voorzien was in de al eerder besproken The Hague Invasion Act niet zou schuwen. Zie https://gerardstrijards.nl/the-the-hague-invasion-act-2008/ en veder de Patriot-Act voor zijn externe USA-soevereiniteit zou blijven reserveren. Waarbij extraterritoriale geweldpleging aan de President als opperbevelhebber der USA-strijdkracht geoorloofd werd. Nederland zou dus in een onoverwinnelijke spagaat komen, als ook nog eens troepen ingezet zouden worden waarvan de deelnemers ook nog een NAVO-status hadden, zoals bij de meeste legers van de lidstaten van Europa. Dat Ursula dat niet inzag is misschien niet gek.
Want die placht veel niet in te zien. Maar dat de Nederlandse ministers van Buitenlandse Zaken geen reserves openbaarden mag toch verwondering baren. Dat deed het niet. Ook niet in Nederland. Dat is bedenkelijk. Het wijst erop aan wat voor soort schimmenspel Den Haag zich steeds vaker schuldig maakt. Ook als dat vermijdelijk is.